bencede
New member
Bettina Marx
İsviçre merkezli Gallup International Derneği’nin gerçekleştirdiği memleketler arası ankete katılanların yüzde 36’sı, diğer bir ülkede yaşamayı tercih edeceğini söylemiş oldu. Deutsche Welle, 1979 yılından beri dünya genelinde umut, memnunluk ve ekonomik beklentilere dair ölçümler gerçekleştiren Gallup International Derneği’nin lideri Kancho Stoychev ile yaptığı söyleşide, kuruluşun göçle ilgili son anketinde ulaşılan bulguları ele aldı.
Gallup International son anketlerinde birinde, 57 ülkedeki insanlara öbür bir ülkede yaşamayı tercih edip etmeyeceklerini sordu. Üçte biri “Yurt dışına göç etmek isterdim” cevabını verdi. Bu datayı birebir mevzuda geçmişte yapılan anketlerdeki sonuçlarla karşılaştırdığınızda nasıl bir yorumda bulunursunuz?
Öncelikle, bizim sorumuz yalnızca yasal bir mani olmadığı takdirde ülke değiştirmeye yönelik genel potansiyel istekliliği ölçmeyi amaçlıyordu. Bir öbür deyişle, yaşanılan ülkeyi çabucak terk etme doğrultusundaki bir sonucu tespit etmekten çok, oradaki hayattan duyulan genel memnuniyet ya da memnuniyetsizliği belirlemeyi hedefliyordu. Standart istatistikler aslına bakarsan tüm ülkelere ait gerçek göç datalarını ortaya koyuyor. Bu yüzden o boyut üzerine bir anket yapılmasına gerek yok.
İnsanlar biroldukca farklı niçinden göç eder. Aslında göç, aşikâr bir dereceye kadar olağan, birden fazla durumda da olumludur. Bizim çalışmamız, dünya üstündeki yetişkinlerin yaklaşık üçte birinin göç etmeye istekli olduğunu ortaya çıkardı. Mevcut global şartlarda bu da olağan herbiçimde. Fakat bir kere daha vurgulamak isterim ki bizimkisi fazlaca genel bir gösterge. Buna karşın bir insanın yaşadığı yer ve beklediği ya da arzuladığı hayat kalitesi içindeki bağa dair şahsi algısını yansıtması açısından âlâ bir gösterge.
Geçmişteki çalışmalarımızla karşılaştırdığımızda, göç potansiyelinde küçük bir artış kaydettik. Aslında tahminen bu epey da şaşırtan değil. Avrupa’da yaşayanlar dâhil, daha genç nesiller artık daha taşınabilir.
Dünyanın birfazlaca bölgesindeki kentli yoksul kesim, bilhassa de gelişmekte olanlar ülkeler diye tabir edilen bölgelerdekiler, daha uygun bir yerde yaşamaya can atıyor. Küçük ülkelerdeki epey başarılı beşerler birçok vakit küçük bir piyasada yeteneklerini geliştirme potansiyeli bulamıyorlar.
Doğal olarak savaş ve global ekonomik kriz periyotlarında belirsizlikler artıyor ve birden fazla vakit göç daha cazibeli bir hâl alıyor. Açıkçası bunda şaşırtan bir şey görmüyorum. Daha genç ve daha yoksul insan, daha yüksek göç mümkünlüğü demek.
Verileriniz düşük gelirli ülkelerden iştirakçilerin göç etmeye daha istekli olduğunu gösteriyor. Tahliliniz bununla birlikte, bir iştirakçinin göç etme isteği ya da motivasyonunda kendi geliri, eğitimi ya da mesleğinin fazlaca az tesiri olduğunu, buna rağmen ülkelerdeki genel gelir düzeylerinin daha önemli bir rol oynadığını ortaya koyuyor. Bundan hangi sonuçlar çıkarılabilir?
Ulusal bazda, düşük gelirli ülkelerdeki insanların, ömür standardının daha yüksek olduğu bir yere göç etmek istemesi şaşırtan değil. Daha yeterli imkânlar, daha güzel kurallar, onaylanma için daha fazla seçenek, hatta daha fazla para kazanma talihi sunan bir ülkeye göç etmek çok anlaşılabilir ve olağan.
Göç konusu, şu günlerde ömür standardı üzere klâsik faktörlerin yanı sıra beraberinde bir görünebilirlik, karşılaştırılabilirlik ve tercih sorunu. Göç şu an bir gereklilikten çok bir hareketlilik problemi. Bu da şüphesiz globalleşmenin kaçınılmaz bir kararı.
Anket şaşırtan biçimde AB ülkelerindeki insanların AB haricindeki ülkelerdekilere kıyasla göç etmeye daha istekli olduğunu gösteriyor? Bunun sebebi ne olabilir?
Bu soruyu cevaplarken birinci vakit içinderda hangi AB ülkelerinde ve hangi AB dışı ülkelerde anket yapıldığına bakmak zorundayız. AB ortasındaki göç dengeli: AB ülkelerindeki biroldukça insan, “Göç ederdik” diyor. Zira bunu yapabilirler. Fakat bu durumlarda göç çoklukla bir AB ülkesinden başkasına formunda oluyor. AB ortasındaki hareketlilik dinamik. Bu hem de AB vatandaşı olmanın hak ve özgürlüklerinden biri.
Bizim anketimizin kapsadığı AB dışı ülkeler ise Ermenistan, Bosna Hersek, Gürcistan, Kazakistan, Kosova, Moldova, Kuzey Makedonya, Rusya Federasyonu ve Sırbistan. Bu ülkelerdeki hareketlilik ve jeopolitik oryantasyon farklı. Göç etme ihtimali var mı? var ise, nereye?
Çalışmanızda Ukrayna’yla ilgili bilgi yok. Ukrayna’yı savaş yüzünden mi dışarıda tuttunuz?
Maalesef savaş Ukrayna’da anket gerçekleştirmeyi güçleştiriyor. Ayrıyeten Ukrayna’nın nüfusunun yaklaşık üçte biri aslına bakarsan ülkeyi terk etmiş olduğu için anketle elde edilen bilginin anlamlılığı konusunda bir soru işareti olacaktı. Kaç kişinin Ukrayna’da kalmaya devam edeceği ve kaç kişinin bu ülkeye geri döneceğini ortaya çıkarmak daha bilgilendirici olabilirdi. Lakin bu da Ukrayna’ya konsantre olmak manasına gelirdi, halbuki bizim anketimizin maksadı global bir kıyaslama yapmaktı.
Moldova, hem Güneydoğu Avrupa’nın en yoksul ülkelerinden biri birebir vakitte Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik saldırganlığı niçiniyle en çok tehdit altında bulunan devletler içinde. Buna karşın, bilgilerinize göre nüfusunun yalnızca yüzde 23’ü göç etmek istiyor. Bu, Bosna Hersek’teki yüzde 48’lik ve Kuzey Makedonya’daki yüzde 42’lik orana kıyasla bir çok düşük kalıyor. sebebi ne olabilir?
Göç etmek isteyenlerin birçok aslına bakarsan göç etmiş. Ayrıyeten savaş birtakım insanları kalıp ülkelerini muhafazaya motive ediyor. Tahminen rastgele bir sebepten olumlu bir şeyler olmasını bekleyen beşerler da olabilir. Ve günün sonunda, bir röportajda doğduğun ülkeye güç vakit içinderda sırtını dönmeye istekli olduğunu belirtmek de epey makbul bir şey değil.
Bosna Hersek ve Kuzey Makedonya’da ise durum büsbütün farklı. Her iki ülkenin AB üyeliği de fazlaca uzaklarda ve beşerler artık daha fazla beklemek istemiyor. Yaşadığın yerdeki durumun uzun müddettir daha da berbata gittiğini fark edersen, kilit soru “niçin gitmeliyim?” değil de “niçin kalmalıyım?” hâlini alıyor. Bu iki ülkede göç etmeye istekli olanların oranı, AB ortalamasından yaklaşık yüzde 50 daha fazla.
Ukrayna’daki savaş başladığından beri birfazlaca Avrupa ülkesi Rusya’dan da önemli sayıda göçmen aldı. Bunların içinde askere alınmaktan kaçanlar, savaşa karşı çıkanlar ya da daha demokratik ve açık bir toplumda yaşama isteğinde olanlar vardı. Buna rağmen sizin anketiniz Rusya’daki iştirakçilerin yalnızca yüzde 15’inin göç etmek istediğine işaret ediyor. niye?
Bu da şaşırtan değil. Birfazlaca çalışma, Rusya’da vatanseverliğin ne kadar yüksek olduğunu ve bizim AB’de şiddetle reddettiğimiz şeylere önemli oranda dayanak çıkıldığını ortaya koydu. Tarihî olarak Rusya sıkıntı vakit içinderda ulusal bütünleşme düzeyinin yüksek olduğunu biroldukça sefer gösterdi. Ayrıyeten orada anlatılanların Batı’dakinden büsbütün farklı olduğunu ve şu an olanları onaylamayan milyonlarca Rus’un da fazlacatan ülkeden ayrılmış olduğunu unutmayalım.
Vietnam ya da Hindistan üzere ülkelerdeki düşük oranlar ise daha da baş karıştırıcı…
Her iki ülke de son 10 yılda ekonomik olarak büyüme kaydetti. Başarılı bir grubu bırakma isteği hiç bir vakit devasa yükseklikte olmaz. Kültürel ya da dini boyutlar, ulusal kimlik gücü ve gelenekler üzere faktörleri de hesaba katmak lazım. Batı’da biz hâlâ çok derecede Avrupa odaklıyız. Hâlâ dünyanın merkezinin biz olduğumuza inanıyoruz. halbuki tarihî gerçek şu ki bizim hâkimiyetimiz, Hindistan ve Çin üzere ülkelere ya da Pers, Babil ve Bizans’a kıyasla daha kısa sürdü.
İsviçre merkezli Gallup International Derneği’nin gerçekleştirdiği memleketler arası ankete katılanların yüzde 36’sı, diğer bir ülkede yaşamayı tercih edeceğini söylemiş oldu. Deutsche Welle, 1979 yılından beri dünya genelinde umut, memnunluk ve ekonomik beklentilere dair ölçümler gerçekleştiren Gallup International Derneği’nin lideri Kancho Stoychev ile yaptığı söyleşide, kuruluşun göçle ilgili son anketinde ulaşılan bulguları ele aldı.
Gallup International son anketlerinde birinde, 57 ülkedeki insanlara öbür bir ülkede yaşamayı tercih edip etmeyeceklerini sordu. Üçte biri “Yurt dışına göç etmek isterdim” cevabını verdi. Bu datayı birebir mevzuda geçmişte yapılan anketlerdeki sonuçlarla karşılaştırdığınızda nasıl bir yorumda bulunursunuz?
Öncelikle, bizim sorumuz yalnızca yasal bir mani olmadığı takdirde ülke değiştirmeye yönelik genel potansiyel istekliliği ölçmeyi amaçlıyordu. Bir öbür deyişle, yaşanılan ülkeyi çabucak terk etme doğrultusundaki bir sonucu tespit etmekten çok, oradaki hayattan duyulan genel memnuniyet ya da memnuniyetsizliği belirlemeyi hedefliyordu. Standart istatistikler aslına bakarsan tüm ülkelere ait gerçek göç datalarını ortaya koyuyor. Bu yüzden o boyut üzerine bir anket yapılmasına gerek yok.
İnsanlar biroldukca farklı niçinden göç eder. Aslında göç, aşikâr bir dereceye kadar olağan, birden fazla durumda da olumludur. Bizim çalışmamız, dünya üstündeki yetişkinlerin yaklaşık üçte birinin göç etmeye istekli olduğunu ortaya çıkardı. Mevcut global şartlarda bu da olağan herbiçimde. Fakat bir kere daha vurgulamak isterim ki bizimkisi fazlaca genel bir gösterge. Buna karşın bir insanın yaşadığı yer ve beklediği ya da arzuladığı hayat kalitesi içindeki bağa dair şahsi algısını yansıtması açısından âlâ bir gösterge.
Geçmişteki çalışmalarımızla karşılaştırdığımızda, göç potansiyelinde küçük bir artış kaydettik. Aslında tahminen bu epey da şaşırtan değil. Avrupa’da yaşayanlar dâhil, daha genç nesiller artık daha taşınabilir.
Dünyanın birfazlaca bölgesindeki kentli yoksul kesim, bilhassa de gelişmekte olanlar ülkeler diye tabir edilen bölgelerdekiler, daha uygun bir yerde yaşamaya can atıyor. Küçük ülkelerdeki epey başarılı beşerler birçok vakit küçük bir piyasada yeteneklerini geliştirme potansiyeli bulamıyorlar.
Doğal olarak savaş ve global ekonomik kriz periyotlarında belirsizlikler artıyor ve birden fazla vakit göç daha cazibeli bir hâl alıyor. Açıkçası bunda şaşırtan bir şey görmüyorum. Daha genç ve daha yoksul insan, daha yüksek göç mümkünlüğü demek.
Verileriniz düşük gelirli ülkelerden iştirakçilerin göç etmeye daha istekli olduğunu gösteriyor. Tahliliniz bununla birlikte, bir iştirakçinin göç etme isteği ya da motivasyonunda kendi geliri, eğitimi ya da mesleğinin fazlaca az tesiri olduğunu, buna rağmen ülkelerdeki genel gelir düzeylerinin daha önemli bir rol oynadığını ortaya koyuyor. Bundan hangi sonuçlar çıkarılabilir?
Ulusal bazda, düşük gelirli ülkelerdeki insanların, ömür standardının daha yüksek olduğu bir yere göç etmek istemesi şaşırtan değil. Daha yeterli imkânlar, daha güzel kurallar, onaylanma için daha fazla seçenek, hatta daha fazla para kazanma talihi sunan bir ülkeye göç etmek çok anlaşılabilir ve olağan.
Göç konusu, şu günlerde ömür standardı üzere klâsik faktörlerin yanı sıra beraberinde bir görünebilirlik, karşılaştırılabilirlik ve tercih sorunu. Göç şu an bir gereklilikten çok bir hareketlilik problemi. Bu da şüphesiz globalleşmenin kaçınılmaz bir kararı.
Anket şaşırtan biçimde AB ülkelerindeki insanların AB haricindeki ülkelerdekilere kıyasla göç etmeye daha istekli olduğunu gösteriyor? Bunun sebebi ne olabilir?
Bu soruyu cevaplarken birinci vakit içinderda hangi AB ülkelerinde ve hangi AB dışı ülkelerde anket yapıldığına bakmak zorundayız. AB ortasındaki göç dengeli: AB ülkelerindeki biroldukça insan, “Göç ederdik” diyor. Zira bunu yapabilirler. Fakat bu durumlarda göç çoklukla bir AB ülkesinden başkasına formunda oluyor. AB ortasındaki hareketlilik dinamik. Bu hem de AB vatandaşı olmanın hak ve özgürlüklerinden biri.
Bizim anketimizin kapsadığı AB dışı ülkeler ise Ermenistan, Bosna Hersek, Gürcistan, Kazakistan, Kosova, Moldova, Kuzey Makedonya, Rusya Federasyonu ve Sırbistan. Bu ülkelerdeki hareketlilik ve jeopolitik oryantasyon farklı. Göç etme ihtimali var mı? var ise, nereye?
Çalışmanızda Ukrayna’yla ilgili bilgi yok. Ukrayna’yı savaş yüzünden mi dışarıda tuttunuz?
Maalesef savaş Ukrayna’da anket gerçekleştirmeyi güçleştiriyor. Ayrıyeten Ukrayna’nın nüfusunun yaklaşık üçte biri aslına bakarsan ülkeyi terk etmiş olduğu için anketle elde edilen bilginin anlamlılığı konusunda bir soru işareti olacaktı. Kaç kişinin Ukrayna’da kalmaya devam edeceği ve kaç kişinin bu ülkeye geri döneceğini ortaya çıkarmak daha bilgilendirici olabilirdi. Lakin bu da Ukrayna’ya konsantre olmak manasına gelirdi, halbuki bizim anketimizin maksadı global bir kıyaslama yapmaktı.
Moldova, hem Güneydoğu Avrupa’nın en yoksul ülkelerinden biri birebir vakitte Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik saldırganlığı niçiniyle en çok tehdit altında bulunan devletler içinde. Buna karşın, bilgilerinize göre nüfusunun yalnızca yüzde 23’ü göç etmek istiyor. Bu, Bosna Hersek’teki yüzde 48’lik ve Kuzey Makedonya’daki yüzde 42’lik orana kıyasla bir çok düşük kalıyor. sebebi ne olabilir?
Göç etmek isteyenlerin birçok aslına bakarsan göç etmiş. Ayrıyeten savaş birtakım insanları kalıp ülkelerini muhafazaya motive ediyor. Tahminen rastgele bir sebepten olumlu bir şeyler olmasını bekleyen beşerler da olabilir. Ve günün sonunda, bir röportajda doğduğun ülkeye güç vakit içinderda sırtını dönmeye istekli olduğunu belirtmek de epey makbul bir şey değil.
Bosna Hersek ve Kuzey Makedonya’da ise durum büsbütün farklı. Her iki ülkenin AB üyeliği de fazlaca uzaklarda ve beşerler artık daha fazla beklemek istemiyor. Yaşadığın yerdeki durumun uzun müddettir daha da berbata gittiğini fark edersen, kilit soru “niçin gitmeliyim?” değil de “niçin kalmalıyım?” hâlini alıyor. Bu iki ülkede göç etmeye istekli olanların oranı, AB ortalamasından yaklaşık yüzde 50 daha fazla.
Ukrayna’daki savaş başladığından beri birfazlaca Avrupa ülkesi Rusya’dan da önemli sayıda göçmen aldı. Bunların içinde askere alınmaktan kaçanlar, savaşa karşı çıkanlar ya da daha demokratik ve açık bir toplumda yaşama isteğinde olanlar vardı. Buna rağmen sizin anketiniz Rusya’daki iştirakçilerin yalnızca yüzde 15’inin göç etmek istediğine işaret ediyor. niye?
Bu da şaşırtan değil. Birfazlaca çalışma, Rusya’da vatanseverliğin ne kadar yüksek olduğunu ve bizim AB’de şiddetle reddettiğimiz şeylere önemli oranda dayanak çıkıldığını ortaya koydu. Tarihî olarak Rusya sıkıntı vakit içinderda ulusal bütünleşme düzeyinin yüksek olduğunu biroldukça sefer gösterdi. Ayrıyeten orada anlatılanların Batı’dakinden büsbütün farklı olduğunu ve şu an olanları onaylamayan milyonlarca Rus’un da fazlacatan ülkeden ayrılmış olduğunu unutmayalım.
Vietnam ya da Hindistan üzere ülkelerdeki düşük oranlar ise daha da baş karıştırıcı…
Her iki ülke de son 10 yılda ekonomik olarak büyüme kaydetti. Başarılı bir grubu bırakma isteği hiç bir vakit devasa yükseklikte olmaz. Kültürel ya da dini boyutlar, ulusal kimlik gücü ve gelenekler üzere faktörleri de hesaba katmak lazım. Batı’da biz hâlâ çok derecede Avrupa odaklıyız. Hâlâ dünyanın merkezinin biz olduğumuza inanıyoruz. halbuki tarihî gerçek şu ki bizim hâkimiyetimiz, Hindistan ve Çin üzere ülkelere ya da Pers, Babil ve Bizans’a kıyasla daha kısa sürdü.