bencede
New member
Çabucak kritik soruyu sorarak başlayalım: 3. Dünya Savaşı’nın başlangıcına mı şahit oluyoruz? Zira şu anda bir fazlaca insan Kremlin’in Ukrayna konusundaki hareketlerinin ışığında, haklı bir biçimde bu soruyu soruyor. Kremlin’in aksiyon ve telaffuzları, Batı’dan gelen bir kınama ve yaptırım bombardımanını tetikledi.
Bu sorunun cevabı hayır. Rusya-Ukrayna hududundaki durum ne kadar makus olursa olsun şu anda NATO ile Rusya içinde direkt bir askeri çatışmayı başlatacak düzeyde değil.
İşin aslı ABD ve İngiltere, Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmeye yetecek büyüklükte bir askeri gücü hudut boyunca yığmasını dehşet ortasında izlerken, bölgede bulunan az sayıdaki askeri eğitmen ve danışmanını süratle geri çekti.
ABD Lideri Joe Biden bu ayın başlarında, “Amerikalılar ve Ruslar birbirlerine ateş ediyorsa bu bir dünya savaşıdır” dedi ve hiç bir şartta Ukrayna’ya Amerikan askerlerinin konuşlandırılmayacağını söylemiş oldu.
Ne kadar endişelenmeniz gerektiğiyse, kim olduğunuz, nerede olduğunuz ve Rusya’nın bundan daha sonra ne yapacağı üzere bir dizi faktöre bağlı.
Yalnızca Lider Putin ve güvendiği yakın etrafı, birliklerini Ukrayna’nın ne kadar içlerine göndermeyi planladığını biliyor.
Rusya’nın potansiyel işgal gücü hudutlarda yığılmaya devam ettiği sürece Ukrayna’nın başşehri Kiev ve öbür kentleri de akınlara karşı inançta olmayacak.
Lakin NATO ve Batı için mutlak kırmızı çizgi, Rusya’nın bir NATO üyesi ülkeyi tehdit etmesi.
NATO’nun 5. unsuru uyarınca Batı’nın askeri ittifakının tümü, askeri atağa uğrayan rastgele bir üye devleti savunmak zorunda.
Ukrayna NATO üyesi değil ancak pakta katılmak istediğini açıklamıştı. Bu, Putin’in engellemeye kararlı olduğu bir teşebbüs.
Sovyet periyodunda Moskova’nın yörüngesindeki Estonya, Letonya, Litvanya yahut Polonya üzere Doğu Avrupa ülkelerinin hepsi artık NATO üyesi.
Rus kuvvetlerinin Ukrayna’da kalmayacağı ve bunun yerine Baltık’taki etnik Rus azınlıkların “yardımına gelmek” ve bu bölgeleri de işgal etmek için bunu bir mazeret olarak kullanacağı konusunda bariz bir kaygı var.
Bu niçinle NATO son periyotta Doğu Avrupalı üyelerine caydırıcı tedbir olarak destek kuvvetler gönderdi.
Ne kadar endişelenmeli?
Rusya ile NATO içinde direkt bir çatışma olmadığı sürece bu krizin, ne kadar berbat olursa olsun, büyük çaplı bir dünya savaşına dönüşmesi için hiç bir niye yok.
Rusya ve Amerika’nın toplamda 8 binden çok konuşlandırılabilir nükleer savaş başlığı olduğunu unutmayalım. Bu niçinle risk düzeyi olağanüstü yüksek. Soğuk Savaş devrinin Karşılıklı Garantili İmha manasındaki (mutually assured distruction – MAD) özdeyişi hâlâ geçerli.
Geçen hafta salı günü üst seviye bir İngiliz askeri kaynağı, “Putin NATO’ya saldırmak üzere değil. O yalnızca Ukrayna’yı Belarus üzere bir uydu devlete dönüştürmek istiyor.” dedi.
Lakin buradaki öngörülmesi sıkıntı kısım Putin’in aklından neler geçtiği. Bir satranç oyuncusu ve judo dövüşçüsü olarak ekseriyetle serinkanlı ve hesapçı karakteriyle tanınmasına karşın Putin’in geçen hafta pazartesi yaptığı konuşma, kurnaz bir stratejistten hayli öfkeli bir diktatöre benziyordu.
NATO’yu “şer” olarak nitelendirdi ve Ukrayna’ya Rusya’dan bağımsız hükümran bir ulus olarak var olma hakkının bulunmadığını net bir biçimde söylemiş oldu. Bu tasa verici.
Rusya’yı yaptırımlarla cezalandıran tek ülke İngiltere değil. ABD bu hususta daha da ileri gitti, son olarak AB de önemli yaptırımlar deklare etti. Almanya, bunların tümündilk evvel Rusya’dan gelen devasa Kuzey Akımı 2 gaz boru sınırına yeşil ışık yakmayı erteledi. Lakin İngiltere Rusya’nın cezalandırılması için en hayli baskı yapan ülkelerden biri oldu.
Rusya katiyen bir biçimde misilleme yapacak. Rusya’daki Batılı işletmeler muhtemelen ziyan bakılırsacek fakat Putin’in vereceği buyruklara bakılırsa durum daha da berbatlaşabilir.
Ulusal Siber Güvenlik Merkezi’nin uyardığı üzere “intikam” siber hücum biçiminde gelebilir.
Ekseriyetle nereden geldiği tespit edilmesi sıkıntı olan bu hücumlar, bankaları, işletmeleri, bireyleri ve hatta kritik ulusal altyapıyı amaç alabilir.
Şu anda sorun, Rusya muhaliflerinin Birleşik Krallık topraklarında zehirlenmesi de dahil olmak üzere, Moskova ile senelerca zayıflayan bağlantılardan daha sonra, Rusya ile Batı içinde karşılıklı itimadın neredeyse sıfırlanmış olması.
Ve bu yüzden taban, Ukrayna’da sürmekte olan krizden kimin sorumlu tutulacağı konusunda kamuoyunda devam eden hararetli tartışmalar için tehlikeli.
Bu sorunun cevabı hayır. Rusya-Ukrayna hududundaki durum ne kadar makus olursa olsun şu anda NATO ile Rusya içinde direkt bir askeri çatışmayı başlatacak düzeyde değil.
İşin aslı ABD ve İngiltere, Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmeye yetecek büyüklükte bir askeri gücü hudut boyunca yığmasını dehşet ortasında izlerken, bölgede bulunan az sayıdaki askeri eğitmen ve danışmanını süratle geri çekti.
ABD Lideri Joe Biden bu ayın başlarında, “Amerikalılar ve Ruslar birbirlerine ateş ediyorsa bu bir dünya savaşıdır” dedi ve hiç bir şartta Ukrayna’ya Amerikan askerlerinin konuşlandırılmayacağını söylemiş oldu.
Ne kadar endişelenmeniz gerektiğiyse, kim olduğunuz, nerede olduğunuz ve Rusya’nın bundan daha sonra ne yapacağı üzere bir dizi faktöre bağlı.
- Rusya’nın Ukrayna’yı işgali: Putin Ukrayna’ya askeri harekat başlattı
Yalnızca Lider Putin ve güvendiği yakın etrafı, birliklerini Ukrayna’nın ne kadar içlerine göndermeyi planladığını biliyor.
Rusya’nın potansiyel işgal gücü hudutlarda yığılmaya devam ettiği sürece Ukrayna’nın başşehri Kiev ve öbür kentleri de akınlara karşı inançta olmayacak.
Lakin NATO ve Batı için mutlak kırmızı çizgi, Rusya’nın bir NATO üyesi ülkeyi tehdit etmesi.
NATO’nun 5. unsuru uyarınca Batı’nın askeri ittifakının tümü, askeri atağa uğrayan rastgele bir üye devleti savunmak zorunda.
Ukrayna NATO üyesi değil ancak pakta katılmak istediğini açıklamıştı. Bu, Putin’in engellemeye kararlı olduğu bir teşebbüs.
Sovyet periyodunda Moskova’nın yörüngesindeki Estonya, Letonya, Litvanya yahut Polonya üzere Doğu Avrupa ülkelerinin hepsi artık NATO üyesi.
Rus kuvvetlerinin Ukrayna’da kalmayacağı ve bunun yerine Baltık’taki etnik Rus azınlıkların “yardımına gelmek” ve bu bölgeleri de işgal etmek için bunu bir mazeret olarak kullanacağı konusunda bariz bir kaygı var.
Bu niçinle NATO son periyotta Doğu Avrupalı üyelerine caydırıcı tedbir olarak destek kuvvetler gönderdi.
Ne kadar endişelenmeli?
Rusya ile NATO içinde direkt bir çatışma olmadığı sürece bu krizin, ne kadar berbat olursa olsun, büyük çaplı bir dünya savaşına dönüşmesi için hiç bir niye yok.
Rusya ve Amerika’nın toplamda 8 binden çok konuşlandırılabilir nükleer savaş başlığı olduğunu unutmayalım. Bu niçinle risk düzeyi olağanüstü yüksek. Soğuk Savaş devrinin Karşılıklı Garantili İmha manasındaki (mutually assured distruction – MAD) özdeyişi hâlâ geçerli.
Geçen hafta salı günü üst seviye bir İngiliz askeri kaynağı, “Putin NATO’ya saldırmak üzere değil. O yalnızca Ukrayna’yı Belarus üzere bir uydu devlete dönüştürmek istiyor.” dedi.
- BBC Ukrayna Editörü: Burada artık inançlı bir yer yok
- Ukrayna’nın askeri gücü Rusya ordusuna karşı koymak için kâfi mi?
Lakin buradaki öngörülmesi sıkıntı kısım Putin’in aklından neler geçtiği. Bir satranç oyuncusu ve judo dövüşçüsü olarak ekseriyetle serinkanlı ve hesapçı karakteriyle tanınmasına karşın Putin’in geçen hafta pazartesi yaptığı konuşma, kurnaz bir stratejistten hayli öfkeli bir diktatöre benziyordu.
NATO’yu “şer” olarak nitelendirdi ve Ukrayna’ya Rusya’dan bağımsız hükümran bir ulus olarak var olma hakkının bulunmadığını net bir biçimde söylemiş oldu. Bu tasa verici.
Rusya’yı yaptırımlarla cezalandıran tek ülke İngiltere değil. ABD bu hususta daha da ileri gitti, son olarak AB de önemli yaptırımlar deklare etti. Almanya, bunların tümündilk evvel Rusya’dan gelen devasa Kuzey Akımı 2 gaz boru sınırına yeşil ışık yakmayı erteledi. Lakin İngiltere Rusya’nın cezalandırılması için en hayli baskı yapan ülkelerden biri oldu.
Rusya katiyen bir biçimde misilleme yapacak. Rusya’daki Batılı işletmeler muhtemelen ziyan bakılırsacek fakat Putin’in vereceği buyruklara bakılırsa durum daha da berbatlaşabilir.
Ulusal Siber Güvenlik Merkezi’nin uyardığı üzere “intikam” siber hücum biçiminde gelebilir.
Ekseriyetle nereden geldiği tespit edilmesi sıkıntı olan bu hücumlar, bankaları, işletmeleri, bireyleri ve hatta kritik ulusal altyapıyı amaç alabilir.
Şu anda sorun, Rusya muhaliflerinin Birleşik Krallık topraklarında zehirlenmesi de dahil olmak üzere, Moskova ile senelerca zayıflayan bağlantılardan daha sonra, Rusya ile Batı içinde karşılıklı itimadın neredeyse sıfırlanmış olması.
Ve bu yüzden taban, Ukrayna’da sürmekte olan krizden kimin sorumlu tutulacağı konusunda kamuoyunda devam eden hararetli tartışmalar için tehlikeli.