bencede
New member
Birinci bakışta Moskova’da hayat olağan bir biçimde akıyormuş üzere gözüküyor.
Kent merkezindeki etraf yolunda her zamanki üzere trafik var.
Yanımdaki metro istasyonu tıklım tıklım.
Birinci bakışta o denli gözükmese de aslında burada olağan diyebileceğimiz hayli az şey kaldı.
Olağanlık, Vladimir Putin’in 24 Şubat’ta Ukrayna’nın bir “Özel Askeri Operasyon” ile işgal edilmesi buyruğunu verdiği an bitti.
Komünist Rusya’yı görmüştüm. Sovyet daha sonrası Rusya’da da yaşadım. Artık dünyanın en büyük ülkesi yeni bir periyoda girdi.
Size “Özel Askeri Operasyon’un” Rusya’yı nasıl dönüştürdüğünü anlatayım.
Otomobilimle süpermarkete gidiyorum. El alışkanlığıyla radyoyu açıyorum. Frekans 91.2. Bir vakit içinder bu frekansta Radyo Echo’yu dinlemek mümkündü.
En sevdiğim Rus radyosu olan Echo, emniyetli bir haber kaynağıydı.
Ancak son haftalarda tüm bağımsız Rus haber kaynakları kapatıldı yahut kapanmak zorunda kaldı.
Artık 91.2 frekansında devlete ilişkin Sputnik radyosu var. Yayınlarda Ukrayna’nın işgali destekleniyor.
Etraf yolunda aracımı sürerken, dış cephesine dev bir Z harfi yazmış bir tiyatro binasının yanından geçiyorum. Rusya’nın Ukrayna’daki operasyonunun simgesine dönüşen bu harf, Rusya Demiryolu İşletmeleri’nin genel müdürlük binasında da, yan şeritteki bir kamyonun üzerinde de yer alıyor.
Son haftalarda birtakım muhaliflerin kapıları da Z harfiyle işaretlendi.
Alışveriş merkezinde ise işler güzel gitmiyor. bir hayli mağaza kapanmış.
İşgal başladıktan daha sonra yüzlerce yabancı şirket Rusya’daki operasyonlarına son verdi.
Tabip maaşıyla geçinilmiyor
Markette raflar dolu. Geçen ay panik alımlarıyla yaşanan şeker külfeti çözülmüş üzere gözüküyor.
Lakin eser çeşitliliği eskiye kıyasla daha az.
Ve fiyatlar büyük oranda artmış.
Süpermarket rafları panik alışverişinin akabinde yeniden dolmuş
Marketin haricinde Nadezhda isimli bir tabiple sohbet ediyorum.
“Fiyatlar devasa yükseklikte, maaşımla geçinebilmem mümkün değil” diyor ve ekliyor:
“Fakat en zoru da Ukrayna’da olanlar hakkında gerçekleri öğrenmek istemeyen bir toplumda yaşamak.
“İnsanlar konut kredilerinin taksitlerini ödemekten öbür bir şey düşünmüyor.
“Etraflarında olan bitenle ilgilenmiyorlar.
“Fakat Ukrayna’da yaşananların fazlaca makûs olduğunu düşünüyorum.
“Rus olmaktan ötürü utanç ortasındayım.”
Moskova mühendislik enstitüsüne gerçek ilerliyorum. Burada 30 yıl evvel İngilizce dersleri verirdim.
1990’larda komünizmin çöküşünden daha sonra öğrencilerim Rusya ve Batı’nın kalıcı bir dostluk ve paydaşlık geliştireceğini, geleceğin barışçıl ve müreffeh olacağını umuyordu.
Bu gerçekleşmedi.
Okulun haricinde sohbet ettiğim öğrenci Denis, “Tüm zorlukların üstesinden geliriz. Her gecenin akabinde güneş doğar” diyor ve ekliyor:
“Fakat birliklerimizi destekliyoruz. Onlar bizim askerlerimiz. Ne olursa olsun ülkemi desteklemekle mükellefim.”
Orwellvari çarpıtmalar
Son olarak Sovyetler Birliği’nin 2. Dünya Savaşı’nda Nazi Almanyası’na karşı kazandığı savaşın anlatıldığı dev savaş müzesine gidiyorum. Bu görkemli zafere ulaşabilmenin büyük bir insani bedeli olmuştu.
27 milyondan fazla Sovyet vatandaşı hayatını kaybetmişti.
Beni rahatsız eden şeyse Ukrayna’daki “Özel Askeri Operasyon’un” buraya da girmiş olması ve onurlandırılması.
Müzenin mağazasında S harfi yerine savaşın simgesi olan Z harfi yazılan eserler satılıyor.
“Putin benim başkanım” yazan rozette, Kiril alfabesinde olmayan Z harfi kullanılmış
Müzedeki süreksiz stantta ise Ukrayna’daki Naziler anlatılıyor. Bu Kremlin’in, Ukrayna’yı Nazilerden arındırdıklarına yönelik anlatısını pekiştiriyor.
İşte “Özel Askeri Operasyon Rusyası” bu biçimde bir şey. George Orwell romanlarından çıkmış bir paralel cihan üzere. İşgal yerine özgürleştirme, atak yerine öz savunma sözleri kullanılıyor. Muhaliflere ise hain gözüyle bakılıyor.
30 yıldır bildiğim Rusya’dan geriye bir şey kalmadığını hissediyorum.
Kent merkezindeki etraf yolunda her zamanki üzere trafik var.
Yanımdaki metro istasyonu tıklım tıklım.
Birinci bakışta o denli gözükmese de aslında burada olağan diyebileceğimiz hayli az şey kaldı.
Olağanlık, Vladimir Putin’in 24 Şubat’ta Ukrayna’nın bir “Özel Askeri Operasyon” ile işgal edilmesi buyruğunu verdiği an bitti.
Komünist Rusya’yı görmüştüm. Sovyet daha sonrası Rusya’da da yaşadım. Artık dünyanın en büyük ülkesi yeni bir periyoda girdi.
Size “Özel Askeri Operasyon’un” Rusya’yı nasıl dönüştürdüğünü anlatayım.
Otomobilimle süpermarkete gidiyorum. El alışkanlığıyla radyoyu açıyorum. Frekans 91.2. Bir vakit içinder bu frekansta Radyo Echo’yu dinlemek mümkündü.
En sevdiğim Rus radyosu olan Echo, emniyetli bir haber kaynağıydı.
Ancak son haftalarda tüm bağımsız Rus haber kaynakları kapatıldı yahut kapanmak zorunda kaldı.
Artık 91.2 frekansında devlete ilişkin Sputnik radyosu var. Yayınlarda Ukrayna’nın işgali destekleniyor.
Etraf yolunda aracımı sürerken, dış cephesine dev bir Z harfi yazmış bir tiyatro binasının yanından geçiyorum. Rusya’nın Ukrayna’daki operasyonunun simgesine dönüşen bu harf, Rusya Demiryolu İşletmeleri’nin genel müdürlük binasında da, yan şeritteki bir kamyonun üzerinde de yer alıyor.
Son haftalarda birtakım muhaliflerin kapıları da Z harfiyle işaretlendi.
Alışveriş merkezinde ise işler güzel gitmiyor. bir hayli mağaza kapanmış.
İşgal başladıktan daha sonra yüzlerce yabancı şirket Rusya’daki operasyonlarına son verdi.
Tabip maaşıyla geçinilmiyor
Markette raflar dolu. Geçen ay panik alımlarıyla yaşanan şeker külfeti çözülmüş üzere gözüküyor.
Lakin eser çeşitliliği eskiye kıyasla daha az.
Ve fiyatlar büyük oranda artmış.
Süpermarket rafları panik alışverişinin akabinde yeniden dolmuş
Marketin haricinde Nadezhda isimli bir tabiple sohbet ediyorum.
“Fiyatlar devasa yükseklikte, maaşımla geçinebilmem mümkün değil” diyor ve ekliyor:
“Fakat en zoru da Ukrayna’da olanlar hakkında gerçekleri öğrenmek istemeyen bir toplumda yaşamak.
“İnsanlar konut kredilerinin taksitlerini ödemekten öbür bir şey düşünmüyor.
“Etraflarında olan bitenle ilgilenmiyorlar.
“Fakat Ukrayna’da yaşananların fazlaca makûs olduğunu düşünüyorum.
“Rus olmaktan ötürü utanç ortasındayım.”
Moskova mühendislik enstitüsüne gerçek ilerliyorum. Burada 30 yıl evvel İngilizce dersleri verirdim.
1990’larda komünizmin çöküşünden daha sonra öğrencilerim Rusya ve Batı’nın kalıcı bir dostluk ve paydaşlık geliştireceğini, geleceğin barışçıl ve müreffeh olacağını umuyordu.
Bu gerçekleşmedi.
Okulun haricinde sohbet ettiğim öğrenci Denis, “Tüm zorlukların üstesinden geliriz. Her gecenin akabinde güneş doğar” diyor ve ekliyor:
“Fakat birliklerimizi destekliyoruz. Onlar bizim askerlerimiz. Ne olursa olsun ülkemi desteklemekle mükellefim.”
Orwellvari çarpıtmalar
Son olarak Sovyetler Birliği’nin 2. Dünya Savaşı’nda Nazi Almanyası’na karşı kazandığı savaşın anlatıldığı dev savaş müzesine gidiyorum. Bu görkemli zafere ulaşabilmenin büyük bir insani bedeli olmuştu.
27 milyondan fazla Sovyet vatandaşı hayatını kaybetmişti.
Beni rahatsız eden şeyse Ukrayna’daki “Özel Askeri Operasyon’un” buraya da girmiş olması ve onurlandırılması.
Müzenin mağazasında S harfi yerine savaşın simgesi olan Z harfi yazılan eserler satılıyor.
“Putin benim başkanım” yazan rozette, Kiril alfabesinde olmayan Z harfi kullanılmış
Müzedeki süreksiz stantta ise Ukrayna’daki Naziler anlatılıyor. Bu Kremlin’in, Ukrayna’yı Nazilerden arındırdıklarına yönelik anlatısını pekiştiriyor.
İşte “Özel Askeri Operasyon Rusyası” bu biçimde bir şey. George Orwell romanlarından çıkmış bir paralel cihan üzere. İşgal yerine özgürleştirme, atak yerine öz savunma sözleri kullanılıyor. Muhaliflere ise hain gözüyle bakılıyor.
30 yıldır bildiğim Rusya’dan geriye bir şey kalmadığını hissediyorum.