bencede
New member
Yaklaşık bir hafta evvel Kiev’in merkezinde ülkelerini savunmak için istekli olan bir küme gençle tanıştım.
Birçok 18 yaşında olan bu gençler okullarını bırakalı epeyce olmamış. Üç gün süren askeri eğitimi aldıktan daha sonra Rus güçlerine karşı savaşmak için cephe sınırına ya da yakınlarındaki bir bölgeye gideceklerini söylemiş olduler.
Bu ergenlerden 19 yaşındaki biyoloji öğrencisi Maksim Lutsik, bir haftadan bile az eğitim aldıktan daha sonra asker olmaya çalışmanın onu ürkütmediğini söylemiş oldu. İzci kamplarında geçirdiği beş yıldan daha sonra yalnızca ormanda hayatta kalabilmeyi değil, birtakım silahları nasıl kullanacağını da öğrenmiş.
2014’te Moskova’nın desteklediği ayrılıkçı güçlerle olan uzun soluklu savaş başladığında 10 yaşındaymış.
Maksim, birebir üniversitede iktisat kısmında okuyan arkadaşı Dimitro Kisilenko üzere askeri direnişe katılmaya karar vermiş.
Orduya alınan bu gençler, güya artık çocuk olmak istemediğine karar vermiş üzereydi. Biri gerilen hudutları yumuşatmak için latife yaptığında yüksek sesle kahkaha atıyor, yürek gösterisi yapmaya çalışıyorlardı.
Maksim (en solda) and Dimitro (ortada, yeşil ceketli ve beyaz spor ayakkabılı) eğitimlere hazırlanırken
ergenlerden kimileri yaşları için küçük görünen, güya 12 yaş doğumgünlerinde armağan aldıkları kaykayla ekipmiş üzere duran dizlikler takmışlardı. Kimilerinin yanında uyku tulumu vardı. Bir genç ise yoga matı ile gelmişti.
Onları eğitim üssüne götürecek olan otobüsün kapısında beklerken, ellerindeki silahları saymazsak şayet, güya daima birlikte şenliğe gidecekmiş üzere görünüyorlardı. Lakin her birine Kalaşnikof atak tüfeği emanet edilmişti.
Uyku tulumu, yoga matı ile askeri eğitim
Dimitro, Maksim ve başka gönüllülerle temasımı hâlâ sürdürüyorum. Bu hafta sonu da Kiev’in doğusunda eğitim aldıkları yerde onları ziyaret ettim. Gençlere üniformalar, askeri dizlikler ve kasklar verilmişti.
Gönüllüler kum torbaları ve çelik tanklardan oluşturdukları pürüzleri aşmaya çalışırken, bu epeyce temel eğitimleri en düzgün biçimde değerlendirmeye çalışıyordu.
Silahını kullanmaya artık alıştığını söyleyen Dimitro, “Savaşta nasıl davranacağımı ve nasıl silahımı kullanacağımı, Ruslarla savaşırken epey hayati olabilecek kimi öteki şeyleri öğrendim” diyor. Güya tüm bunları hayal etmekte zorlanırmış üzere kahkaha atıyor.
Maksim, Dimitro’nun kayıtsız öğrenci hallerinden farklı olarak daha önemli ve huzursuz görünüyor.
“Savaş alanında neyi nasıl yapacağımız, askeri taktikler, dövüş ve tıbbi yardım konusunda gereğince bilgi aldığımız için, eskisine göre kendime epeyce daha fazla güveniyorum” diyen Maksim, latifeyle karışık Ukrayna bayrağının Kremlin’de dalgalandığını görmek istediğini söylüyor.
her insanın aklındaki soru, çatışmaların Kiev’e kadar uzanıp uzanmayacağı.
“Bu muhakkak mümkün” diyen Dimitro, “Orada onları durdurmak zorundayız zira Kiev’e ulaşırlarsa, bu savaş bitebilir” diye de vurguluyor.
Kiev müzesinden alınan kimi tanklar da kent sokaklarında barikat olarak kullanılıyor.
İki genç de, Rusya hududu yakınlarında bombardımana uğrayan kentte doğmuş.
Aileleri de hâlâ orada.
Ailelerinin ne düşündüğünü sorduğumda, Maksim gülerek annesinin ona asker olmak yerinde sığınakta kalıp yemek pişirerek gönüllülük yapmasını dediğini anlatıyor.
Ailesini endişelendirmemek için birtakım bilgileri onlardan saklamış.
‘Kimse ölmek istemez, ülkesi uğruna olsa bile’
Dimitro’nun ailesi ise askeri eğitim aldığından haberdar.
Genç adam, molotof kokteyl yaparak Ukrayna’nın çabasına istekli takviye vermeye başlamış ve birkaç gün daha sonra da babasına bölgesel savunma güçlerine katılmaya karar verdiğini söylemiş.
Babası, Dimitro’ya kahramanlık yapacağım diye kendini tehlikeye atmamasını tembihlemiş.
Ailesinin onunla gurur duyduğunu lisana getirirken gözleri ışıldıyor.
Olacaklardan korkup korkmadığını sorduğumda ise, “Çok değil lakin korkmak insanın tabiatında var ve elbette ruhumda, derinlerde bir yerde korkuyorum. Kimse ölmek istemez, ülkesi uğruna olsa bile. Yani, vefat bizim için bir seçenek değil” diye cevap veriyor Dimitro.
Dimitro ve Maksim, gelecek için hayallerinden, dostları, yarım kalan eğitimleri, meslekleri ve olağan olarak ailelerinden bahsetti. Aileleri, Avrupa’daki savaşlara katılmış evvelki nesiller üzere bu genç adamların hayatlarının ve hayallerinin de savaşın acımasız gerçekliği altında ezileceğinden korkuyor olmalı.
Rus gençler de savaşa hazırlanıyor
Öte yandan cephenin öteki tarafında, birkaç kilometre ötede ise tıpkı yaşlardaki Rus gençler savaşa hazırlanıyor.
Yabancı gazetecilerin bu genç Rus askerlerine erişimi yok lakin birçoklarının, kendilerine ne yapacakları tam anlatılmamış olan acemi oğlanlardan oluştuğu kestirim ediliyor.
Savaşanlar sıklıkla genç erkekler oluyor.
Birçok genç Rus erkeğin de Dimitro ve Maksim üzere büyük umutları olduğuna kuşkum yok. Ortalarındaki tek fark ise, tahminen de taraflardan birinin savaşmaya daha az istekli olmasıdır. Lakin Rus tarafına ait haberleri yansıtma talihi olmadan, kesin bir kıymetlendirme yapmak sıkıntı.
Görüştüğüm iki öğrenciden bozma asker, denetim noktasına geri gitmek için yanımdan ayrılıyor. Profesyonel Ukrayna ordusu ise direkt Rus güçleri ile yüzleşecek biçimde, birkaç kilometre ötede konuşlanmış durumda.
Şayet Ruslar Kiev’e gelirse, Maksim ve Dimitro ile öteki gönüllüler kazdıkları hendeklerin gerisinden ateş ediyor olacaklar. Petrol ve polistiren köpük ile tutuşabilecek çaputla doldurulmuş eski şişelerden yapılan, savaşçıların Rus tanklarını durdurabileceğini umduğu kutularca molotof kokteyl de buraya yığınak yapılmış.
Şayet bu da işe yaramazsa, NATO askeri güçleri hayli daha gelişmiş binlerce tanksavar silahı Ukrayna’ya yağdırıyor.
Kiev’de birebir Maksim ve Dimitro üzere epey sayıda asker ile ülkesini savunmak için savaşa katılan üniformalı ya da üniformasız gönüllüler, çatışmaların nerede ağırlaşacağını merak ediyor.
Birçok 18 yaşında olan bu gençler okullarını bırakalı epeyce olmamış. Üç gün süren askeri eğitimi aldıktan daha sonra Rus güçlerine karşı savaşmak için cephe sınırına ya da yakınlarındaki bir bölgeye gideceklerini söylemiş olduler.
Bu ergenlerden 19 yaşındaki biyoloji öğrencisi Maksim Lutsik, bir haftadan bile az eğitim aldıktan daha sonra asker olmaya çalışmanın onu ürkütmediğini söylemiş oldu. İzci kamplarında geçirdiği beş yıldan daha sonra yalnızca ormanda hayatta kalabilmeyi değil, birtakım silahları nasıl kullanacağını da öğrenmiş.
2014’te Moskova’nın desteklediği ayrılıkçı güçlerle olan uzun soluklu savaş başladığında 10 yaşındaymış.
Maksim, birebir üniversitede iktisat kısmında okuyan arkadaşı Dimitro Kisilenko üzere askeri direnişe katılmaya karar vermiş.
Orduya alınan bu gençler, güya artık çocuk olmak istemediğine karar vermiş üzereydi. Biri gerilen hudutları yumuşatmak için latife yaptığında yüksek sesle kahkaha atıyor, yürek gösterisi yapmaya çalışıyorlardı.
Maksim (en solda) and Dimitro (ortada, yeşil ceketli ve beyaz spor ayakkabılı) eğitimlere hazırlanırken
ergenlerden kimileri yaşları için küçük görünen, güya 12 yaş doğumgünlerinde armağan aldıkları kaykayla ekipmiş üzere duran dizlikler takmışlardı. Kimilerinin yanında uyku tulumu vardı. Bir genç ise yoga matı ile gelmişti.
Onları eğitim üssüne götürecek olan otobüsün kapısında beklerken, ellerindeki silahları saymazsak şayet, güya daima birlikte şenliğe gidecekmiş üzere görünüyorlardı. Lakin her birine Kalaşnikof atak tüfeği emanet edilmişti.
Uyku tulumu, yoga matı ile askeri eğitim
Dimitro, Maksim ve başka gönüllülerle temasımı hâlâ sürdürüyorum. Bu hafta sonu da Kiev’in doğusunda eğitim aldıkları yerde onları ziyaret ettim. Gençlere üniformalar, askeri dizlikler ve kasklar verilmişti.
Gönüllüler kum torbaları ve çelik tanklardan oluşturdukları pürüzleri aşmaya çalışırken, bu epeyce temel eğitimleri en düzgün biçimde değerlendirmeye çalışıyordu.
Silahını kullanmaya artık alıştığını söyleyen Dimitro, “Savaşta nasıl davranacağımı ve nasıl silahımı kullanacağımı, Ruslarla savaşırken epey hayati olabilecek kimi öteki şeyleri öğrendim” diyor. Güya tüm bunları hayal etmekte zorlanırmış üzere kahkaha atıyor.
Maksim, Dimitro’nun kayıtsız öğrenci hallerinden farklı olarak daha önemli ve huzursuz görünüyor.
“Savaş alanında neyi nasıl yapacağımız, askeri taktikler, dövüş ve tıbbi yardım konusunda gereğince bilgi aldığımız için, eskisine göre kendime epeyce daha fazla güveniyorum” diyen Maksim, latifeyle karışık Ukrayna bayrağının Kremlin’de dalgalandığını görmek istediğini söylüyor.
her insanın aklındaki soru, çatışmaların Kiev’e kadar uzanıp uzanmayacağı.
“Bu muhakkak mümkün” diyen Dimitro, “Orada onları durdurmak zorundayız zira Kiev’e ulaşırlarsa, bu savaş bitebilir” diye de vurguluyor.
Kiev müzesinden alınan kimi tanklar da kent sokaklarında barikat olarak kullanılıyor.
İki genç de, Rusya hududu yakınlarında bombardımana uğrayan kentte doğmuş.
Aileleri de hâlâ orada.
Ailelerinin ne düşündüğünü sorduğumda, Maksim gülerek annesinin ona asker olmak yerinde sığınakta kalıp yemek pişirerek gönüllülük yapmasını dediğini anlatıyor.
Ailesini endişelendirmemek için birtakım bilgileri onlardan saklamış.
‘Kimse ölmek istemez, ülkesi uğruna olsa bile’
Dimitro’nun ailesi ise askeri eğitim aldığından haberdar.
Genç adam, molotof kokteyl yaparak Ukrayna’nın çabasına istekli takviye vermeye başlamış ve birkaç gün daha sonra da babasına bölgesel savunma güçlerine katılmaya karar verdiğini söylemiş.
Babası, Dimitro’ya kahramanlık yapacağım diye kendini tehlikeye atmamasını tembihlemiş.
Ailesinin onunla gurur duyduğunu lisana getirirken gözleri ışıldıyor.
Olacaklardan korkup korkmadığını sorduğumda ise, “Çok değil lakin korkmak insanın tabiatında var ve elbette ruhumda, derinlerde bir yerde korkuyorum. Kimse ölmek istemez, ülkesi uğruna olsa bile. Yani, vefat bizim için bir seçenek değil” diye cevap veriyor Dimitro.
Dimitro ve Maksim, gelecek için hayallerinden, dostları, yarım kalan eğitimleri, meslekleri ve olağan olarak ailelerinden bahsetti. Aileleri, Avrupa’daki savaşlara katılmış evvelki nesiller üzere bu genç adamların hayatlarının ve hayallerinin de savaşın acımasız gerçekliği altında ezileceğinden korkuyor olmalı.
Rus gençler de savaşa hazırlanıyor
Öte yandan cephenin öteki tarafında, birkaç kilometre ötede ise tıpkı yaşlardaki Rus gençler savaşa hazırlanıyor.
Yabancı gazetecilerin bu genç Rus askerlerine erişimi yok lakin birçoklarının, kendilerine ne yapacakları tam anlatılmamış olan acemi oğlanlardan oluştuğu kestirim ediliyor.
Savaşanlar sıklıkla genç erkekler oluyor.
Birçok genç Rus erkeğin de Dimitro ve Maksim üzere büyük umutları olduğuna kuşkum yok. Ortalarındaki tek fark ise, tahminen de taraflardan birinin savaşmaya daha az istekli olmasıdır. Lakin Rus tarafına ait haberleri yansıtma talihi olmadan, kesin bir kıymetlendirme yapmak sıkıntı.
Görüştüğüm iki öğrenciden bozma asker, denetim noktasına geri gitmek için yanımdan ayrılıyor. Profesyonel Ukrayna ordusu ise direkt Rus güçleri ile yüzleşecek biçimde, birkaç kilometre ötede konuşlanmış durumda.
Şayet Ruslar Kiev’e gelirse, Maksim ve Dimitro ile öteki gönüllüler kazdıkları hendeklerin gerisinden ateş ediyor olacaklar. Petrol ve polistiren köpük ile tutuşabilecek çaputla doldurulmuş eski şişelerden yapılan, savaşçıların Rus tanklarını durdurabileceğini umduğu kutularca molotof kokteyl de buraya yığınak yapılmış.
Şayet bu da işe yaramazsa, NATO askeri güçleri hayli daha gelişmiş binlerce tanksavar silahı Ukrayna’ya yağdırıyor.
Kiev’de birebir Maksim ve Dimitro üzere epey sayıda asker ile ülkesini savunmak için savaşa katılan üniformalı ya da üniformasız gönüllüler, çatışmaların nerede ağırlaşacağını merak ediyor.
- Sekiz soruda Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinde son durum
- İşgal altında Ukrayna’da ömür: ‘İtaat etmiyoruz’
- Ukrayna’ya savaşmaya giden yabancılarla ilgili neler biliniyor?