bencede
New member
Emma Woollacott | İş Teknolojisi muhabiri
Uzaydan güneş gücü toplayıp mikrodalgalar halinde Dünya’ya göndermek gerçek olamayacak kadar yeterli görünüyor.
Ama kesim temsilcileri ve akademisyenlerden oluşan Uzay Gücü Teşebbüsü’nün (SEI) eş lideri Martin Soltau’ya nazaran 2035’e kadar bu projeyi hayata geçirmek mümkün.
SEI, Dünya yörüngesine hayli sayıda dev uydular yerleştirilmesini önnazarann Cassopeia isimli bir proje üzerinde çalışıyor.
Uydular, yörüngeye yerleştirildikten daha sonra güneş gücünü toplayıp yeryüzüne gönderecek.
Soltau, projenin sınırsıza yakın bir potansiyeli olduğunu söylüyor ve bu yolla 2050’de tüm dünyanın güç muhtaçlığının karşılanabileceğini belirtiyor:
“Yörüngede güneş gücü uyduları için gereğince yer var. Güneş de muazzam derecede fazlaca güç sağlayabilir. Jeostatik yörüngenin etrafındaki dar bir şerit her yıl, insanlığın 2050’de kullanacağından 100 kat daha fazla güç alıyor.”
Bu yıl İngiltere hükümeti, uzay bazlı güneş gücü (SBSP) projelerine 3 milyon sterlin kaynak aktardı.
Hükümet bu sonucu, mühendislik danışmanlık şirketi Frazer-Nash’in bu değişen teknolojinin uygulanabilir olduğunu teyit etmesinden daha sonra aldı.
Bu paranın büyük bir kısmını SEI alacak.
SEI’nin uyduları yüz binlerce küçük modülden oluşacak. Bunlar Dünya’da üretilecek lakin montajı otonom robotlar tarafınca uzayda yapılacak. Robotlar uyduların bakımından da sorumlu olacak.
Uyduların topladığı güneş gücü yüksek frekanslı radyo dalgalarına dönüştürülecek ve Dünya’daki elektromanyetik enerjiyi yanlışsız akıma çeviren bir alıcıya aktaracak. Yani radyo dalgaları elektriğe dönüştürülecek.
Her uydunun şebekeye 2GW güç sağlayabileceği belirtiliyor. Bu da her uydunun bir nükleer santralinkine eşit gücü olması demek.
Dünya’da güneş ışıkları atmosfer tarafınca dağıtılıyor. Lakin uzayda ışınlar direkt Güneş’ten hiç bir müdahaleye uğramadan geliyor.
Bu niçinle uzayda konuşlandırılmış bir güneş paneli, Dünya’da birebir boyutlardaki bir panelden daha fazla güç toplayabiliyor.
Dünyanın öteki yerlerinde de misal teknolojiler üzerinde çalışılıyor.
Örneğin ABD’de Hava Kuvvetleri Araştırma Laboratuvarı (AFRL) bu biçimde bir sistem için büyük ehemmiyet taşıyan kimi teknojiler üzerinde çalışıyor.
Bu araştırmalar, güneş pillerinin verimliliğini artırmak, güneş gücünün radyo frekanslarına dönüştürülmesi ve ışın oluşumu, uzay aracı bileşenlerinde büyük ısı dalgalanmalarının azaltılması ve konuşlandırılabilir yapılar için dizaynların geliştirilmesini de içeriyor.
Geçen yılın sonunda grup sandviç fayansları ismini verdiği, güneş gücünü radyo dalgalarına dönüştüren kesimleri tanıttı.
Mikrodalga ışınları kulağa biraz ürkütücü gelebilir. Lakin bunların ne beşerler ne de yaban hayatı için ziyanlı oldukları belirtiliyor.
Soltau, “Işın bir mikrodalga. Her vakit havada olan kablosuz internet teması üzere. Yoğunluğu da düşük. Öğlen saatlerindeki güneş ışınlarınınkinin dörtte biri yoğunlukta. Çölün ortasındaysanız metrekare başına 1000W alırsanız. Bu ise 240W. Yani bu açıdan tabiatı gereği inançlı.”
‘Teknoloji çabucak hemen hazır değil’
Engellerin birçoğunun aşılmasına rağmen hâlâ potansiyel problemler bulunuyor.
Portsmouth Üniversitesi’nden yenilenebilir teknoloji uzmanı Dr. Jovana Radulovic, “Bu teknolojilerin mevcut olduğunu düşünüyoruz. Lakin bu karmaşıklıkta bir projeye girişmemizi sağlayacak teknolojiler çabucak hemen hazır değil” diyor.
Dr. Radulovic, epeyce sayıda güneş panelini uzaya firlatmanın maliyetli olacağını, ayrıyeten rastgele bir proje için yüzlerce fırlatmanın gerekeceği göz önüne alınırsa büyük ölçüde karbon salımı olacağını vurguluyor.
Fakat, Cassiopeia projesi kapsamında Strathclyde Üniversitesi’nde yapılan bir tesir değerlendirmesine nazaran fırlatmalar dahil bir kilovat saat güç için 24 gram karbondioksit salımı olacak. Bu da karasal bir güneş panelinin salımına eşit.
Saltau da maliyetin düşmekte olduğunu söylüyor:
“Öncelikle fırlatma maliyeti yüzde 90 oranında azaldı. Daha da azalmaya devam ediyor. Bu projenin maliyeti açısından fazlaca kıymetli bir faktör.
“İkincisi güneş gücü uydularının geliştirilmesi sürecinde kıymetli ilerleme sağlandı. Artık her şey daha modüler. Bu dayanıklılığı artırıyor ve üretim maliyetlerini düşürüyor.
“Üçüncü olarak robot bilimi ve otonom sistlemlerde büyük ilerlemeler kaydediliyor”.
İngiltere Hükümeti’nden sonlu bir kaynak alan SEI, projede kullanılacak kimi teknolojiler için özel yatırımcıları çekmeyi planlıyor.
aynı vakitte Dr. Radulovic, projede önerilen takvimin çok optimist olduğunu söylüyor.
Uzaydan güneş gücü toplayıp mikrodalgalar halinde Dünya’ya göndermek gerçek olamayacak kadar yeterli görünüyor.
Ama kesim temsilcileri ve akademisyenlerden oluşan Uzay Gücü Teşebbüsü’nün (SEI) eş lideri Martin Soltau’ya nazaran 2035’e kadar bu projeyi hayata geçirmek mümkün.
SEI, Dünya yörüngesine hayli sayıda dev uydular yerleştirilmesini önnazarann Cassopeia isimli bir proje üzerinde çalışıyor.
Uydular, yörüngeye yerleştirildikten daha sonra güneş gücünü toplayıp yeryüzüne gönderecek.
Soltau, projenin sınırsıza yakın bir potansiyeli olduğunu söylüyor ve bu yolla 2050’de tüm dünyanın güç muhtaçlığının karşılanabileceğini belirtiyor:
“Yörüngede güneş gücü uyduları için gereğince yer var. Güneş de muazzam derecede fazlaca güç sağlayabilir. Jeostatik yörüngenin etrafındaki dar bir şerit her yıl, insanlığın 2050’de kullanacağından 100 kat daha fazla güç alıyor.”
Bu yıl İngiltere hükümeti, uzay bazlı güneş gücü (SBSP) projelerine 3 milyon sterlin kaynak aktardı.
Hükümet bu sonucu, mühendislik danışmanlık şirketi Frazer-Nash’in bu değişen teknolojinin uygulanabilir olduğunu teyit etmesinden daha sonra aldı.
Bu paranın büyük bir kısmını SEI alacak.
SEI’nin uyduları yüz binlerce küçük modülden oluşacak. Bunlar Dünya’da üretilecek lakin montajı otonom robotlar tarafınca uzayda yapılacak. Robotlar uyduların bakımından da sorumlu olacak.
Uyduların topladığı güneş gücü yüksek frekanslı radyo dalgalarına dönüştürülecek ve Dünya’daki elektromanyetik enerjiyi yanlışsız akıma çeviren bir alıcıya aktaracak. Yani radyo dalgaları elektriğe dönüştürülecek.
Her uydunun şebekeye 2GW güç sağlayabileceği belirtiliyor. Bu da her uydunun bir nükleer santralinkine eşit gücü olması demek.
Dünya’da güneş ışıkları atmosfer tarafınca dağıtılıyor. Lakin uzayda ışınlar direkt Güneş’ten hiç bir müdahaleye uğramadan geliyor.
Bu niçinle uzayda konuşlandırılmış bir güneş paneli, Dünya’da birebir boyutlardaki bir panelden daha fazla güç toplayabiliyor.
Dünyanın öteki yerlerinde de misal teknolojiler üzerinde çalışılıyor.
Örneğin ABD’de Hava Kuvvetleri Araştırma Laboratuvarı (AFRL) bu biçimde bir sistem için büyük ehemmiyet taşıyan kimi teknojiler üzerinde çalışıyor.
Bu araştırmalar, güneş pillerinin verimliliğini artırmak, güneş gücünün radyo frekanslarına dönüştürülmesi ve ışın oluşumu, uzay aracı bileşenlerinde büyük ısı dalgalanmalarının azaltılması ve konuşlandırılabilir yapılar için dizaynların geliştirilmesini de içeriyor.
Geçen yılın sonunda grup sandviç fayansları ismini verdiği, güneş gücünü radyo dalgalarına dönüştüren kesimleri tanıttı.
Mikrodalga ışınları kulağa biraz ürkütücü gelebilir. Lakin bunların ne beşerler ne de yaban hayatı için ziyanlı oldukları belirtiliyor.
Soltau, “Işın bir mikrodalga. Her vakit havada olan kablosuz internet teması üzere. Yoğunluğu da düşük. Öğlen saatlerindeki güneş ışınlarınınkinin dörtte biri yoğunlukta. Çölün ortasındaysanız metrekare başına 1000W alırsanız. Bu ise 240W. Yani bu açıdan tabiatı gereği inançlı.”
‘Teknoloji çabucak hemen hazır değil’
Engellerin birçoğunun aşılmasına rağmen hâlâ potansiyel problemler bulunuyor.
Portsmouth Üniversitesi’nden yenilenebilir teknoloji uzmanı Dr. Jovana Radulovic, “Bu teknolojilerin mevcut olduğunu düşünüyoruz. Lakin bu karmaşıklıkta bir projeye girişmemizi sağlayacak teknolojiler çabucak hemen hazır değil” diyor.
Dr. Radulovic, epeyce sayıda güneş panelini uzaya firlatmanın maliyetli olacağını, ayrıyeten rastgele bir proje için yüzlerce fırlatmanın gerekeceği göz önüne alınırsa büyük ölçüde karbon salımı olacağını vurguluyor.
Fakat, Cassiopeia projesi kapsamında Strathclyde Üniversitesi’nde yapılan bir tesir değerlendirmesine nazaran fırlatmalar dahil bir kilovat saat güç için 24 gram karbondioksit salımı olacak. Bu da karasal bir güneş panelinin salımına eşit.
Saltau da maliyetin düşmekte olduğunu söylüyor:
“Öncelikle fırlatma maliyeti yüzde 90 oranında azaldı. Daha da azalmaya devam ediyor. Bu projenin maliyeti açısından fazlaca kıymetli bir faktör.
“İkincisi güneş gücü uydularının geliştirilmesi sürecinde kıymetli ilerleme sağlandı. Artık her şey daha modüler. Bu dayanıklılığı artırıyor ve üretim maliyetlerini düşürüyor.
“Üçüncü olarak robot bilimi ve otonom sistlemlerde büyük ilerlemeler kaydediliyor”.
İngiltere Hükümeti’nden sonlu bir kaynak alan SEI, projede kullanılacak kimi teknolojiler için özel yatırımcıları çekmeyi planlıyor.
aynı vakitte Dr. Radulovic, projede önerilen takvimin çok optimist olduğunu söylüyor.