Atarlı Genç
New member
Birbirimizi tekrar görme arzusu vardı. Bir tarafta veya diğer tarafta kaç kişi bunu inkar etse de, bu arzu vardı. İlk turdaki derbi bunu gösterdi, ikinci tur da bunu doğruladı.
Lüks ve etkileyici bir atmosferde, büyük günde Leon eyaletinin derbisi parladı. Eyalet futbol festivali tam da böyleydi, Leon Krallığı'nda devasa bir organizasyon atmosferiyle bu klişelere karşı çıkmak isteyen iki taraftarın soğuk bulduğu bir parti, bir gösteriydi.
Kuzey ucunun köşelerinden birinde, oyuncular gibi kendilerinin de her şeyini vermeleri gerektiğini bilen 11.000 kültürel ruhla savaşmak isteyen yaklaşık 2.000 kişinin bulunduğu mavi-beyaz sektör vardı.
Eşsiz atmosfer
Gürültü sürekliydi. İlahiler durmadı. Bazılarının tadı kötü, ne yazık ki kaçınılmaz olan bir şey. Ancak iki tribün, iki taraftar kendi oyunlarını oynamak istediler ve aynı zamanda Leonese futbolunu başka bir boyuta taşıyan bu harika gösterinin baş kahramanları olmak istediler.
Maçın başlangıcında, yerel taraftarların avazları çıktığı kadar söylediği, birkaç tüyden fazlasının diken diken olduğu ve hala bir çeşit hisleri olanların bunu açıkça ortaya koyduğu Leon marşıyla duygular yeşerdi. Şüphesiz ki bu değildi. Sadece başka bir oyundu.
Tribünler oynuyordu. Kendi yollarında. Her fırsatta acı çekiyordu, her iyileşmenin tadını çıkarıyordu, her karşı saldırıdan heyecan duyuyordu. Ve etkilemek, duygularını göstermek, o gerilimi yakalamak istiyordu. İlk yarının ortasında Rodri ve Longo arasındaki çatışmada bunu yaptı; kültürcü kamuoyu, İtalyan stoperin Leonese stoperinin altyapı takımına dokunduğu için İtalyanlara saldırdı.
Yorulmak bilmeyen hobiler
Gürültü yalnızca mola sırasında kesildi. Oyuncular güçlerini yeniden kazanırken boğazlar durdu: Taraftarların da buna ihtiyacı vardı çünkü sahada yoğunluk varsa tribünlerde de oluyordu.
O kadar kaliteli bir maçtı ki çok az kişi bunu kaçırmak isterdi. Eski antrenörü Jon Pérez Bolo veya eski Kültür oyuncusu Julián Luque gibi bir Deportiva efsanesi, Leon Krallığı'nda bu harika maçı yerinde deneyimliyordu.
İkinci yarının başında Leon Krallığı'nın güney eteklerinde yer alan 'Ay kadar yüksek, ama hiçbir çağrıyı kabul etmiyorum' yazan pankart, taraftarlar arasındaki morali birkaç dakikalığına gerginleştirdi ve karşılıklı hakaretler yağdırıldı. alanın yan yana. Ayrıca bazı oyunculara, özellikle de ısınmak için geldiğinde Yuri'ye karşı tezahüratlar yapıyor.
Dakikalar geçtikçe gerginlik artıyordu. Birçoğu atkıyı ısırdı, bazıları ise her fırsatta ayağa kalktı ve kalpler takımları için tutkuyla attı.
Her iki takımın da son saniyeye kadar alkışlayan ve cesaretlendiren taraftarlarına büyük şükranlarıyla derbi, gol olmadan 0-0 sona erdi, ancak futbolun León ve Ponferrada'da özel bir şekilde yaşandığını gösteren harika bir gösteriyle sona erdi. .
Lüks ve etkileyici bir atmosferde, büyük günde Leon eyaletinin derbisi parladı. Eyalet futbol festivali tam da böyleydi, Leon Krallığı'nda devasa bir organizasyon atmosferiyle bu klişelere karşı çıkmak isteyen iki taraftarın soğuk bulduğu bir parti, bir gösteriydi.
Kuzey ucunun köşelerinden birinde, oyuncular gibi kendilerinin de her şeyini vermeleri gerektiğini bilen 11.000 kültürel ruhla savaşmak isteyen yaklaşık 2.000 kişinin bulunduğu mavi-beyaz sektör vardı.
Eşsiz atmosfer
Gürültü sürekliydi. İlahiler durmadı. Bazılarının tadı kötü, ne yazık ki kaçınılmaz olan bir şey. Ancak iki tribün, iki taraftar kendi oyunlarını oynamak istediler ve aynı zamanda Leonese futbolunu başka bir boyuta taşıyan bu harika gösterinin baş kahramanları olmak istediler.
Maçın başlangıcında, yerel taraftarların avazları çıktığı kadar söylediği, birkaç tüyden fazlasının diken diken olduğu ve hala bir çeşit hisleri olanların bunu açıkça ortaya koyduğu Leon marşıyla duygular yeşerdi. Şüphesiz ki bu değildi. Sadece başka bir oyundu.
Tribünler oynuyordu. Kendi yollarında. Her fırsatta acı çekiyordu, her iyileşmenin tadını çıkarıyordu, her karşı saldırıdan heyecan duyuyordu. Ve etkilemek, duygularını göstermek, o gerilimi yakalamak istiyordu. İlk yarının ortasında Rodri ve Longo arasındaki çatışmada bunu yaptı; kültürcü kamuoyu, İtalyan stoperin Leonese stoperinin altyapı takımına dokunduğu için İtalyanlara saldırdı.
Yorulmak bilmeyen hobiler
Gürültü yalnızca mola sırasında kesildi. Oyuncular güçlerini yeniden kazanırken boğazlar durdu: Taraftarların da buna ihtiyacı vardı çünkü sahada yoğunluk varsa tribünlerde de oluyordu.
O kadar kaliteli bir maçtı ki çok az kişi bunu kaçırmak isterdi. Eski antrenörü Jon Pérez Bolo veya eski Kültür oyuncusu Julián Luque gibi bir Deportiva efsanesi, Leon Krallığı'nda bu harika maçı yerinde deneyimliyordu.
İkinci yarının başında Leon Krallığı'nın güney eteklerinde yer alan 'Ay kadar yüksek, ama hiçbir çağrıyı kabul etmiyorum' yazan pankart, taraftarlar arasındaki morali birkaç dakikalığına gerginleştirdi ve karşılıklı hakaretler yağdırıldı. alanın yan yana. Ayrıca bazı oyunculara, özellikle de ısınmak için geldiğinde Yuri'ye karşı tezahüratlar yapıyor.
Dakikalar geçtikçe gerginlik artıyordu. Birçoğu atkıyı ısırdı, bazıları ise her fırsatta ayağa kalktı ve kalpler takımları için tutkuyla attı.
Her iki takımın da son saniyeye kadar alkışlayan ve cesaretlendiren taraftarlarına büyük şükranlarıyla derbi, gol olmadan 0-0 sona erdi, ancak futbolun León ve Ponferrada'da özel bir şekilde yaşandığını gösteren harika bir gösteriyle sona erdi. .