bencede
New member
Burcu Karakaş
“Ders sırası bizim konuttaydı. Polis meskeni bastı. Gözlerimi bağlayıp götürdüler. Sorguya aldıktan daha sonra kent haricinde bir yerde indirdiler. ‘İşini burada bitiririz, kimse senden haber alamaz’ dediler. O gün İran’ı terk etmeye karar verdim.”
Ailesiyle sekiz yıldır Türkiye’de yaşayan Leila Z.’nin ülkesini terk etmesiyle sonlanan süreç, İran’da şifacılık faaliyetleriyle bilinen ve rejim tarafınca yasa dışı kabul edilen “Halka İrfanı” isimli manevî kümeye üye olmasıyla başlamış.
Leila Z. ve eşi bununla birlikte ateist. Ablası vasıtasıyla tanışıp gizlice katıldıkları cemaat, insan bağlarının ve sevginin ön planda olması niçiniyle ilgilerini çekmiş.
Leila Z., “Kutsal kitaplara inancım yoktu. Ben insanların birbirine yardım etmesine ve birbirlerini sevmesine inanıyorum. Çocuklarımı da bu biçimde yetiştirdim” diye anlatıyor.
Cemaat üyelerine kendi meskeninde verdiği ders sebebiyle gözaltına alındığında, hakaret ve tehditlere maruz kalmış. İşbirliği yapmasını istediklerini, “Okula giderken oğluna bir gün otomobil çarpabilir” diye tehdit edildiğini, bu tehdidin akabinde önüne konulan kağıdı imzaladığını söylüyor:
“Sorguda, ‘Amacınız sapkınlık’ dediler. Oğlumla tehdit ettiklerinde fazlaca korktum. Kendime uzun müddet gelemedim. Bu olaydan daha sonra bir süre konutumda kalamadım.”
“İran’da din dersine niçiniyle başı kaygıya giriyordu”
Uçakla Türkiye’ye gelen ailenin büyük oğlu daha evvel İran’ı terk etmek zorunda kalmış. Leila Z., oğlunun da burada bulunması sebebiyle Türkiye’ye gelmeyi tercih ettiklerini anlatıyor:
“Büyük oğlum lisede okurken din dersinde birtakım bilgilere karşı koyduğu için başı kedere giriyordu. Bir gün okul müdürü beni çağırdı, ‘Oğlunuzu içeri atacağız’ diye tehdit etti. O denli olunca onu Ankara’ya gönderdik. daha sonra da biz geldik.”
Göç Yönetimi Başkanlığı datalarına göre, Türkiye’de Kasım 2022 itibariyle ikamet müsaadesi bulunan 95 bin 544 İran vatandaşı yaşıyor. Türkiye’de geçen sene milletlerarası muhafaza müracaatında bulunan İranlı sayısı ise 1032.
İnsan hakları aktivistleri, gazeteciler, din değiştirenler ya da rejimle sorun yaşayan bayan ve LGBTİ’ler, İran’ı terk etmek zorunda kalanların çoğunluğunu oluşturuyor.
“Türkiye’de de ateist olduğumu saklıyorum”
İran’da ateist olmanın cezası, idam. Leila Z., İran’da ateist olmanın hayatlarını nasıl etkilediği sorusuna, “Toplumda asla görüşlerimizi söylemezdik. Ailelerimiz de ‘Yanlış yoldasınız’ diye karşı çıkıyordu. Olağan epeyce zorlanıyorduk. Eşimin ailesi daima beni gözetliyordu. Onlarla önemli sıkıntılar yaşıyordum” karşılığını veriyor.
Sığındıkları Türkiye’de de inançları niçiniyle meseleler hayatışlar. Leila Z., eski iş yerinde dini inancı sorulduğunda ateist olduğunu saklamak zorunda hissetmiş.
“Denizli’de dokuma atölyesinde birlikte çalıştığım İranlı arkadaşımla bana dinimiz soruldu. Arkadaşım Hristiyan olduğunu söylemiş olduğinde çalışanlardan biri hakaret etti. Hristiyanlara makus davranıldığını gördüğüm için ‘ben de Müslümanım’ diyorum.”
Zorunlu din dersi sorunu
Leila Z. Türkiye’de dini özgürlükler konusunda daimi bir baskı olduğu görüşünde. bu biçimde düşünmesinin niçinlerinden biri, zorunlu din dersi. Denizli’de okula başlayan küçük oğlu da büyük oğlunun İran’da yaşadıkları üzere inancı niçiniyle tehditlere maruz kalmış, hem akranlarıyla birebir vakitte okul idaresiyle sıkıntılar hayatış.
“Okul arkadaşları ‘Şeytana tapıyorsun, seni bıçaklayacağız’ üzere sözler kullandı. Hem okul müdürü tıpkı vakitte din öğretmeni ‘En uygun din İslam’dır’ diye baskı yapıyordu. Oğlum okulu bırakmayı düşündü. Bu niçinle din dersinden muaf tutulsun istedik.”
“Oğlum Türkiye’de mecburî din dersi niçiniyle tehdit edildi”
Ateizm Derneği aracılığıyla küçük oğlunun mecburî din dersinden muaf tutulması için okul yönetimine dilekçe vermişler ancak bu talepleri kabul edilmemiş. Türkiye’de Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) ve Anayasa Mahkemesi (AYM) kararlarına karşın sadece Hristiyan ve Yahudi öğrenciler din dersinden muaf tutuluyor. Leila Z., okul müdürünün muafiyet dilekçesini gördüğünde, “Oğlunuzun başınızı kaygıya sokmayın” söylemiş olduğini anlatıyor.
İnancı niçiniyle sürgün ömrü yaşayan Leila Z.’nin tek isteği, niyet ve inanç özgürlüğünün hürmet gördüğü bir ülkede yaşamak. Bugüne kadar çocuklarına yaşatılanlar ve başlarının belaya girme ihtimali niçiniyle fazlaca acı çektiğini söyleyen Leila Z. şu biçimde devam ediyor:
“İran’daki protesto haberlerini her gün takip ediyorum. Bayanlar hakları için savaştığı için hayli memnunum fakat ölümlerden dolayı epeyce üzgünüm. Çocuklarım ruhsal azap çekti. Artık fikrin özgür olduğu bir ülkede yaşamak istiyorum.”
“Ders sırası bizim konuttaydı. Polis meskeni bastı. Gözlerimi bağlayıp götürdüler. Sorguya aldıktan daha sonra kent haricinde bir yerde indirdiler. ‘İşini burada bitiririz, kimse senden haber alamaz’ dediler. O gün İran’ı terk etmeye karar verdim.”
Ailesiyle sekiz yıldır Türkiye’de yaşayan Leila Z.’nin ülkesini terk etmesiyle sonlanan süreç, İran’da şifacılık faaliyetleriyle bilinen ve rejim tarafınca yasa dışı kabul edilen “Halka İrfanı” isimli manevî kümeye üye olmasıyla başlamış.
Leila Z. ve eşi bununla birlikte ateist. Ablası vasıtasıyla tanışıp gizlice katıldıkları cemaat, insan bağlarının ve sevginin ön planda olması niçiniyle ilgilerini çekmiş.
Leila Z., “Kutsal kitaplara inancım yoktu. Ben insanların birbirine yardım etmesine ve birbirlerini sevmesine inanıyorum. Çocuklarımı da bu biçimde yetiştirdim” diye anlatıyor.
Cemaat üyelerine kendi meskeninde verdiği ders sebebiyle gözaltına alındığında, hakaret ve tehditlere maruz kalmış. İşbirliği yapmasını istediklerini, “Okula giderken oğluna bir gün otomobil çarpabilir” diye tehdit edildiğini, bu tehdidin akabinde önüne konulan kağıdı imzaladığını söylüyor:
“Sorguda, ‘Amacınız sapkınlık’ dediler. Oğlumla tehdit ettiklerinde fazlaca korktum. Kendime uzun müddet gelemedim. Bu olaydan daha sonra bir süre konutumda kalamadım.”
“İran’da din dersine niçiniyle başı kaygıya giriyordu”
Uçakla Türkiye’ye gelen ailenin büyük oğlu daha evvel İran’ı terk etmek zorunda kalmış. Leila Z., oğlunun da burada bulunması sebebiyle Türkiye’ye gelmeyi tercih ettiklerini anlatıyor:
“Büyük oğlum lisede okurken din dersinde birtakım bilgilere karşı koyduğu için başı kedere giriyordu. Bir gün okul müdürü beni çağırdı, ‘Oğlunuzu içeri atacağız’ diye tehdit etti. O denli olunca onu Ankara’ya gönderdik. daha sonra da biz geldik.”
Göç Yönetimi Başkanlığı datalarına göre, Türkiye’de Kasım 2022 itibariyle ikamet müsaadesi bulunan 95 bin 544 İran vatandaşı yaşıyor. Türkiye’de geçen sene milletlerarası muhafaza müracaatında bulunan İranlı sayısı ise 1032.
İnsan hakları aktivistleri, gazeteciler, din değiştirenler ya da rejimle sorun yaşayan bayan ve LGBTİ’ler, İran’ı terk etmek zorunda kalanların çoğunluğunu oluşturuyor.
“Türkiye’de de ateist olduğumu saklıyorum”
İran’da ateist olmanın cezası, idam. Leila Z., İran’da ateist olmanın hayatlarını nasıl etkilediği sorusuna, “Toplumda asla görüşlerimizi söylemezdik. Ailelerimiz de ‘Yanlış yoldasınız’ diye karşı çıkıyordu. Olağan epeyce zorlanıyorduk. Eşimin ailesi daima beni gözetliyordu. Onlarla önemli sıkıntılar yaşıyordum” karşılığını veriyor.
Sığındıkları Türkiye’de de inançları niçiniyle meseleler hayatışlar. Leila Z., eski iş yerinde dini inancı sorulduğunda ateist olduğunu saklamak zorunda hissetmiş.
“Denizli’de dokuma atölyesinde birlikte çalıştığım İranlı arkadaşımla bana dinimiz soruldu. Arkadaşım Hristiyan olduğunu söylemiş olduğinde çalışanlardan biri hakaret etti. Hristiyanlara makus davranıldığını gördüğüm için ‘ben de Müslümanım’ diyorum.”
Zorunlu din dersi sorunu
Leila Z. Türkiye’de dini özgürlükler konusunda daimi bir baskı olduğu görüşünde. bu biçimde düşünmesinin niçinlerinden biri, zorunlu din dersi. Denizli’de okula başlayan küçük oğlu da büyük oğlunun İran’da yaşadıkları üzere inancı niçiniyle tehditlere maruz kalmış, hem akranlarıyla birebir vakitte okul idaresiyle sıkıntılar hayatış.
“Okul arkadaşları ‘Şeytana tapıyorsun, seni bıçaklayacağız’ üzere sözler kullandı. Hem okul müdürü tıpkı vakitte din öğretmeni ‘En uygun din İslam’dır’ diye baskı yapıyordu. Oğlum okulu bırakmayı düşündü. Bu niçinle din dersinden muaf tutulsun istedik.”
“Oğlum Türkiye’de mecburî din dersi niçiniyle tehdit edildi”
Ateizm Derneği aracılığıyla küçük oğlunun mecburî din dersinden muaf tutulması için okul yönetimine dilekçe vermişler ancak bu talepleri kabul edilmemiş. Türkiye’de Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) ve Anayasa Mahkemesi (AYM) kararlarına karşın sadece Hristiyan ve Yahudi öğrenciler din dersinden muaf tutuluyor. Leila Z., okul müdürünün muafiyet dilekçesini gördüğünde, “Oğlunuzun başınızı kaygıya sokmayın” söylemiş olduğini anlatıyor.
İnancı niçiniyle sürgün ömrü yaşayan Leila Z.’nin tek isteği, niyet ve inanç özgürlüğünün hürmet gördüğü bir ülkede yaşamak. Bugüne kadar çocuklarına yaşatılanlar ve başlarının belaya girme ihtimali niçiniyle fazlaca acı çektiğini söyleyen Leila Z. şu biçimde devam ediyor:
“İran’daki protesto haberlerini her gün takip ediyorum. Bayanlar hakları için savaştığı için hayli memnunum fakat ölümlerden dolayı epeyce üzgünüm. Çocuklarım ruhsal azap çekti. Artık fikrin özgür olduğu bir ülkede yaşamak istiyorum.”