bencede
New member
Şanghay’da epey sıkı bir biçimde uygulanan kapanma devam ederken kentte yaşayan 25 milyon kişi, teslimat çalışanlarının getireceği besin ve tüketim gereçlerine bağımlı biçimde yaşıyor. Lakin bu 20 bin kişilik iş gücü barınma ve güvenlik sorunu yaşıyor. İki teslimat çalışanı BBC’ye yaşadıklarını anlattı:
“Çok ağırdım. Çok insanın çeşitli gereçlere gereksinimi var. Bütün gün teslimat yapıyorum ve gece yarısı yaklaştığında uyuyacak bir yer arıyorum.
“Dairemi 8 Nisan’da terk ettim ve o günden bu yana geri dönemedim. Şanghay idaresi, teslimat çalışanlarının yaşadıkları sitelere girip çıkmasına müsaade veriyor. Lakin siteler kendi kurallarını uygulamakta ısrarlı ve teslimat çalışanlarının kendi meskenlerine geri dönmesine müsaade vermiyor. Açık oteller var lakin bir birçok bizi almıyor.
“Yaşadığım sitenin önünde bir çadır kurulmuştu. Covid testi için kurdukları mavi çadırlardan. Konutu terk ettiğimde site idaresi benden yiyecek, içecek satın almamı istediler. Karşılığında da gece uyumam için mavi çadırı vermeyi teklif ettiler. Tüm eşyamı ortasında bırakmıştı.
“Bir gün mavi çadır gitmişti. Eşyamı bulamadım. İdare bunun kendilerini ilgilendirmediğini söylemiş oldu. Güvenlik nazaranvlileri de eşyamın nereye gittiği bilmediklerini söylemiş olduler.
“Yatacak yeni bir yer bulmam gerekiyordu. Bir köprü altında yatmak biz teslimat çalışanları için doğal seçim. Rüzgarı ve yağmuru engelliyor. Genelde yatar yatmaz uykuya dalıyorum. Çok yoruluyorum.
“Bir gün hava durumuna bakmayı unuttum. Çok yağmur yağıyordu ve köprü altındaki bütün yerler kapılmıştı. Bir ATM kulübesi buldum. Çok düzgün bir yerdi. Diğer kimse yoktu. Polisin gelip, beni kovmamasını umuyordum.
“Ama orada iki gece geçirdikten daha sonra, sabaha karşı 2 üzere devriye gezen polisler beni gördü ve kovaladı. Bir evsiz barınağına gitmem gerektiğini söylemiş olduler. Bunu denedim fakat açık değildi. Hiç kimse yoktu, hatta güvenlik vazifelileri bile.
BBC Bir teslimat çalışanı BBC’ye bir ATM kulubesinde yattığını anlattı.
“Başlarda yalnızca kuru makarnayla beslendim. daha sonra bir küme teslimat çalışanı gizlice açık bir restoran bulduk ve artık paket yiyecek almak için oraya gidiyoruz. Polis genelde görmezden geliyor. Yemek yiyecek bir yere gereksinimimiz var, değil mi? Kimi dükkanların da dışarıda prizleri var. Telefonlarımızı oralarda şarj ediyoruz.
“Bir teslimat çalışanının kaza yapıp öldüğüne dair bir öykü duydum. Olağan bunun benim de başıma gelmesinden korkuyorum. Lakin epey dikkatliyim. Sürekli yavaş kullanıyorum. Uzak bir yerde kaza yaparsam bu hayli tehlikeli olur. En büyük sorun, motorum bozulursa yaptıracak bir yer olmaması. Bozulursa artık çalışamam.
Biroldukca kişi teslimat çalışanlarının günlük 10 bin yuan (1500 ABD Doları) kazandığına dair haberler gördü. O günden beri bir sürü insan bana nasıl bu işe girebileceklerini sordu. Benim tavsiyemse ‘Teslimat çalışanı olmayın.’
“Şanghay’da kazandığımız para üzücü değil. Ancak birçok teslimatçı günde birkaç yüz yuan kazanıyor. Ben her insanın bu zorluklara, bu yaşama, bu şartlara dayanabileceğini sanmıyorum.
“Bir yandan da bunu yapmasaydık, kapanma sırasında hiç gelirimiz olmazdı. Bu gerilimli bir durum.
Getty Images Şangay sokaklarında, teslimat çalışanları haricinde pek kimse görülmüyor.
“1999’da Anhui bölgesinde doğdum. Liseden mezun olduktan daha sonra uygun bir üniversiteye giremedim. Okul harçları ailem için çok yüksekti. Çok gençtim ve ne yapacağımı bilmiyordum. Annem Şanghay’daki kuzenimin yanına gitmemi önerdi. En azından yatacak ve yiyecek bir yerim olacaktı.
“Ben de Şanghay’a geldim ve kuzenimle bilgisayar satış işinde çalıştım. Bu iki yıl kadar sürdü. Covid salgını sırasında iş battı ve ben de yeni bir iş aramaya başladım. bu biçimdelar kalacak bir yerim yoktu. Bir öbür teslimat çalışanıyla konut kiraladık. Çok para kazanıyor üzere görünüyordu. Ben de ‘Benim de teslimat çalışanı olmama yardımcı olur musun?’ dedim. bu biçimdece altı ay kadar evvel işe başladım.
“İnsanlar bana Şanghay’ın gelişmiş bir kent olduğunu ve memleketimden daha güzel olduğunu söylemiş olduler. Şimdiyse kendi ailem bile meskene geri dönmemi istiyor. Buradaki durumu duydular. İnsanların bu çağda Şangay’da aç kaldığını düşünmek bile mümkün değil.
“Ben aç falan değilim. Ben köylüyüm. Küçükken ahırda bile yattım. Güzel olacağım.
“Sipariş başına 4,5 yuan kazanıyordum. Ancak artık bu siparişleri almıyorum. Kimse almıyor. Para epey az. Bu günlerde sohbet kümelerindeki özel müşterilerimden sipariş alıyorum. Günde 1000 yuan civarında kazanıyorum.
“Büyük siteler kümeler halinde yiyecek satın alıyor. Lakin 10 kadar hanenin yaşadığı apartmanlarda kimse yok. Bu insanların teslimat yaptırması hayli sıkıntı. esasen yiyecek siparişi vermeleri de güç. Birden fazla yaşlı insan nasıl toptan alışveriş yapılacağını bilmiyor.
“Küçük ölçülerde yiyecek siparişleri teslim edilmiyor. Manavlar tek tek meyve satmıyor. Toptan almanız gerek. Birileri 20 yuanlık zerzevat siparişi verirse, yarım günümü buna harcamak zorundayım ve hiç para kazanamayacağım. Sebzeler artık toptan paketlerde satılıyor ve her biri 100 yuana mal oluyor.
Getty Images Birfazlaca Şanghaylı, toptan besin alışverişi yapıp, ortalarında paylaşıyor.
“Şimdi bizim yiyeceğimiz ve içeceğimiz yok ve sokaklarda yatıyoruz. Benim üzere yaşayan en az 40 teslimat çalışanı biliyorum. Birtakım şirketler teslimat çalışanlarına otel odaları ayarlıyor. Lakin direkt müşterilerden sipariş alan bizim gibileri var. Belediye de bizim kalacak bir yer bulmamıza hiç yardımcı olmadı.
“Biroldukça site beni içeri sokmuyor. Virüs taşımamdan korkuyorlar. Covid testim negatif çıksa bile meskene gidemiyorum. Her gün hastaneye gidip test oluyorum. Covid kapmaktan korkuyorum. Bütün teslimat çalışanları korkuyor.
“Ben de dışarıda yatacak bir yer buldum. Ayaklarım o denli kokuyor ki, uzaktan bile kokuyu alabilirsiniz! En nihayetinde duş alacağım, tahminen kapanma bittikten daha sonra.
BBC
“Evde dinlenip ne yapacağım ki? Kapanmanın birinci haftasında yalnızca iki lahana alabildim. İkinci hafta bir kutu ilaç. Kim bunlarla hayatta kalabilir ki? Ne yiyeceğim? Dışarıda olmak daha yeterli. En azından biraz yiyecek bulabiliyorum.
“Yiyecek dağıtmak, bir fabrikada çalışmak işi. Şenzen’de birkaç fabrikada çalıştım. 12 saat çalışma karşılığında günde yalnızca 200 yuan kazanabildim. Teslimat çalışanlarının gelirleri daha güzel ve daha özgürler. Ne kadar kazanacağınız, ne kadar çalıştığınıza bağlı.
“Ailem geri dönmemi istiyor lakin nasıl kentten çıkabilirim ki? Otobanda kentten çıkan beşerler kente geri kovalandı.
“Kapanmanın bitmesini bekliyorum. bu biçimde ayrılacağım. Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
“Şanghay benim için bitti. tekrar asla geri dönmeyeceğim.”
“Çok ağırdım. Çok insanın çeşitli gereçlere gereksinimi var. Bütün gün teslimat yapıyorum ve gece yarısı yaklaştığında uyuyacak bir yer arıyorum.
“Dairemi 8 Nisan’da terk ettim ve o günden bu yana geri dönemedim. Şanghay idaresi, teslimat çalışanlarının yaşadıkları sitelere girip çıkmasına müsaade veriyor. Lakin siteler kendi kurallarını uygulamakta ısrarlı ve teslimat çalışanlarının kendi meskenlerine geri dönmesine müsaade vermiyor. Açık oteller var lakin bir birçok bizi almıyor.
“Yaşadığım sitenin önünde bir çadır kurulmuştu. Covid testi için kurdukları mavi çadırlardan. Konutu terk ettiğimde site idaresi benden yiyecek, içecek satın almamı istediler. Karşılığında da gece uyumam için mavi çadırı vermeyi teklif ettiler. Tüm eşyamı ortasında bırakmıştı.
“Bir gün mavi çadır gitmişti. Eşyamı bulamadım. İdare bunun kendilerini ilgilendirmediğini söylemiş oldu. Güvenlik nazaranvlileri de eşyamın nereye gittiği bilmediklerini söylemiş olduler.
“Yatacak yeni bir yer bulmam gerekiyordu. Bir köprü altında yatmak biz teslimat çalışanları için doğal seçim. Rüzgarı ve yağmuru engelliyor. Genelde yatar yatmaz uykuya dalıyorum. Çok yoruluyorum.
“Bir gün hava durumuna bakmayı unuttum. Çok yağmur yağıyordu ve köprü altındaki bütün yerler kapılmıştı. Bir ATM kulübesi buldum. Çok düzgün bir yerdi. Diğer kimse yoktu. Polisin gelip, beni kovmamasını umuyordum.
“Ama orada iki gece geçirdikten daha sonra, sabaha karşı 2 üzere devriye gezen polisler beni gördü ve kovaladı. Bir evsiz barınağına gitmem gerektiğini söylemiş olduler. Bunu denedim fakat açık değildi. Hiç kimse yoktu, hatta güvenlik vazifelileri bile.
BBC Bir teslimat çalışanı BBC’ye bir ATM kulubesinde yattığını anlattı.
“Başlarda yalnızca kuru makarnayla beslendim. daha sonra bir küme teslimat çalışanı gizlice açık bir restoran bulduk ve artık paket yiyecek almak için oraya gidiyoruz. Polis genelde görmezden geliyor. Yemek yiyecek bir yere gereksinimimiz var, değil mi? Kimi dükkanların da dışarıda prizleri var. Telefonlarımızı oralarda şarj ediyoruz.
“Bir teslimat çalışanının kaza yapıp öldüğüne dair bir öykü duydum. Olağan bunun benim de başıma gelmesinden korkuyorum. Lakin epey dikkatliyim. Sürekli yavaş kullanıyorum. Uzak bir yerde kaza yaparsam bu hayli tehlikeli olur. En büyük sorun, motorum bozulursa yaptıracak bir yer olmaması. Bozulursa artık çalışamam.
Biroldukca kişi teslimat çalışanlarının günlük 10 bin yuan (1500 ABD Doları) kazandığına dair haberler gördü. O günden beri bir sürü insan bana nasıl bu işe girebileceklerini sordu. Benim tavsiyemse ‘Teslimat çalışanı olmayın.’
“Şanghay’da kazandığımız para üzücü değil. Ancak birçok teslimatçı günde birkaç yüz yuan kazanıyor. Ben her insanın bu zorluklara, bu yaşama, bu şartlara dayanabileceğini sanmıyorum.
“Bir yandan da bunu yapmasaydık, kapanma sırasında hiç gelirimiz olmazdı. Bu gerilimli bir durum.
Getty Images Şangay sokaklarında, teslimat çalışanları haricinde pek kimse görülmüyor.
“1999’da Anhui bölgesinde doğdum. Liseden mezun olduktan daha sonra uygun bir üniversiteye giremedim. Okul harçları ailem için çok yüksekti. Çok gençtim ve ne yapacağımı bilmiyordum. Annem Şanghay’daki kuzenimin yanına gitmemi önerdi. En azından yatacak ve yiyecek bir yerim olacaktı.
“Ben de Şanghay’a geldim ve kuzenimle bilgisayar satış işinde çalıştım. Bu iki yıl kadar sürdü. Covid salgını sırasında iş battı ve ben de yeni bir iş aramaya başladım. bu biçimdelar kalacak bir yerim yoktu. Bir öbür teslimat çalışanıyla konut kiraladık. Çok para kazanıyor üzere görünüyordu. Ben de ‘Benim de teslimat çalışanı olmama yardımcı olur musun?’ dedim. bu biçimdece altı ay kadar evvel işe başladım.
“İnsanlar bana Şanghay’ın gelişmiş bir kent olduğunu ve memleketimden daha güzel olduğunu söylemiş olduler. Şimdiyse kendi ailem bile meskene geri dönmemi istiyor. Buradaki durumu duydular. İnsanların bu çağda Şangay’da aç kaldığını düşünmek bile mümkün değil.
“Ben aç falan değilim. Ben köylüyüm. Küçükken ahırda bile yattım. Güzel olacağım.
“Sipariş başına 4,5 yuan kazanıyordum. Ancak artık bu siparişleri almıyorum. Kimse almıyor. Para epey az. Bu günlerde sohbet kümelerindeki özel müşterilerimden sipariş alıyorum. Günde 1000 yuan civarında kazanıyorum.
“Büyük siteler kümeler halinde yiyecek satın alıyor. Lakin 10 kadar hanenin yaşadığı apartmanlarda kimse yok. Bu insanların teslimat yaptırması hayli sıkıntı. esasen yiyecek siparişi vermeleri de güç. Birden fazla yaşlı insan nasıl toptan alışveriş yapılacağını bilmiyor.
“Küçük ölçülerde yiyecek siparişleri teslim edilmiyor. Manavlar tek tek meyve satmıyor. Toptan almanız gerek. Birileri 20 yuanlık zerzevat siparişi verirse, yarım günümü buna harcamak zorundayım ve hiç para kazanamayacağım. Sebzeler artık toptan paketlerde satılıyor ve her biri 100 yuana mal oluyor.
Getty Images Birfazlaca Şanghaylı, toptan besin alışverişi yapıp, ortalarında paylaşıyor.
“Şimdi bizim yiyeceğimiz ve içeceğimiz yok ve sokaklarda yatıyoruz. Benim üzere yaşayan en az 40 teslimat çalışanı biliyorum. Birtakım şirketler teslimat çalışanlarına otel odaları ayarlıyor. Lakin direkt müşterilerden sipariş alan bizim gibileri var. Belediye de bizim kalacak bir yer bulmamıza hiç yardımcı olmadı.
“Biroldukça site beni içeri sokmuyor. Virüs taşımamdan korkuyorlar. Covid testim negatif çıksa bile meskene gidemiyorum. Her gün hastaneye gidip test oluyorum. Covid kapmaktan korkuyorum. Bütün teslimat çalışanları korkuyor.
“Ben de dışarıda yatacak bir yer buldum. Ayaklarım o denli kokuyor ki, uzaktan bile kokuyu alabilirsiniz! En nihayetinde duş alacağım, tahminen kapanma bittikten daha sonra.
BBC
“Evde dinlenip ne yapacağım ki? Kapanmanın birinci haftasında yalnızca iki lahana alabildim. İkinci hafta bir kutu ilaç. Kim bunlarla hayatta kalabilir ki? Ne yiyeceğim? Dışarıda olmak daha yeterli. En azından biraz yiyecek bulabiliyorum.
“Yiyecek dağıtmak, bir fabrikada çalışmak işi. Şenzen’de birkaç fabrikada çalıştım. 12 saat çalışma karşılığında günde yalnızca 200 yuan kazanabildim. Teslimat çalışanlarının gelirleri daha güzel ve daha özgürler. Ne kadar kazanacağınız, ne kadar çalıştığınıza bağlı.
“Ailem geri dönmemi istiyor lakin nasıl kentten çıkabilirim ki? Otobanda kentten çıkan beşerler kente geri kovalandı.
“Kapanmanın bitmesini bekliyorum. bu biçimde ayrılacağım. Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
“Şanghay benim için bitti. tekrar asla geri dönmeyeceğim.”